Η ευγένεια δεν κοστίζει τίποτα!

Της Μαρίας Παναγοπούλου

Τον είδα πριν τρεις ημέρες και κατέβαινε την γνωστή ώρα στην παραλία της Αγίας Πελαγίας,για να ξεκινήσει την είσπραξη. Πάντα νωρίς πριν ξεκινήσει τη δουλειά, κάνει τη βουτιά του και αφού βγει αλλάζει και ξεκινάει την δουλειά. Έχει πάντα μια μελαγχολία και μια θλίψη στα μάτια όταν βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και όταν περιμένει να στεγνώσει … Πάντα βέβαια όταν με δει με χαιρετάει με το πιο ένθερμο χαμόγελο που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα και όχι βέβαια μόνο εμένα, μα τους πάντες.

Έχει αληθινό χαμόγελο και δεν το κάνει επιτηδευμένα μονάχα για να το κάνει… Το νιώθει. Απο όπου περάσει ο ακριβός χαιρετισμός και το ενδιαφέρον του αγγίζει τους πάντες. Είναι ο αγαπημένος των ηλικιωμένων γυναικών κι όχι μόνο και συχνά συνομιλεί μαζί τους παραπάνω απο το κανονικό. Τον είδα να βοηθάει όσους έχουν ανάγκη άμεσα και με δοτικότητα,γυναίκες με καρότσια, να δίνει το χέρι σε όσους προσπαθούσαν να ανέβουν το πεζοδρόμιο και τους ήταν δύσκολο λόγω της έλλειψης σκαλοπατιών,να βοηθάει την ξανθιά κυρία που έχει κινητικά προβλήματα , να την ανεβάζει με προσοχή απο την σκάλα ,χέρι χέρι και να την οδηγεί στο σπίτι της.

Οι τουρίστες τον λατρεύουν και δεν υπάρχει περίπτωση να μην φανεί στα χείλη τους χαμόγελο την ώρα που συνομιλούν μαζί του. Έχει κάπως γραφική εμφάνιση, φοράει καπέλο μικρό και ένα κόκκινο μαντήλι στο λαιμό. Ρώτησα προχθές για εκείνον τις γυναίκες που συναθροίζουνται στην παραλία απο νωρίς, «Έχει σπουδάσει μου είπαν οι ηλικιωμένες γυναίκες,έχει πτυχίο, είναι δάσκαλος» και κάτι άλλο το οποίο δεν κατάλαβα καλά. Μελαγχόλησα…

Για την γενιά μου, για όλους αυτούς που παλεύουν, για όλους αυτούς που περιμένουν αυτό που θα αλλάξει τη ζωή τους, μελαγχόλησα για αυτούς που παραμένουν άνθρωποι ενώ ίσως αντιμετωπίζουν τις πιο δύσκολες καταστάσεις στο χώρο εργασίας τους… Για την γενιά μου, που αναγκάζεται να δουλεύει σε δουλειές οι οποίες δεν δίνουν ανταμοιβή σε όσα περίμενε και όσα κόπιασε να αποκτήσει… Κι εκεί μέσα σε αυτές τις σκέψεις που με στεναχωρούσαν, «Δες!» είπα μέσα μου. Μα πως γίνεται να μην παίρνεις ανταμοιβή όταν όλοι μιλάνε για σένα με τα καλύτερα λόγια, πως γίνεται να μην εισπράττεις κάτι απο την αγάπη τους; Σκέφτηκα πως αυτός ο νεαρός είναι χαρούμενος, γιατί δίνει και παίρνει!

Επιστρέφοντας στην Αθήνα , μετά τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην μαγευτική παραλία της Αγίας Πελαγίας, βρήκα την έμπνευση να γράψω γι'αυτό το θέμα… Και θέλω να σας πω, πως δεν μετράει τίποτα στη ζωή παραπάνω απο την παιδεία και το ενδιαφέρον προς το συνάνθρωπο μας… Ακόμα και αν έχουμε σπουδάσει , ακόμα και αν έχουμε καταφέρει όσα επιθυμούσαμε, πρέπει να γνωρίζουμε πάντα πως η παιδεία είναι η αρχή των πάντων.

Το παιδί στην παραλία μου θύμισε πως η ευγένεια δεν κοστίζει τίποτα και πως η αγάπη επιστρέφει σε αυτόν που την έδωσε! Κοιτάξτε γύρω σας, υπάρχουν ακόμα αυτοί οι ανθρώποι!

Καλό φθινόπωρο!

Ροή ειδήσεων - ΡΟΗ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ