ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ».

Του Νίκου Φλεμετάκη

Θέλω από καρδιάς,

πολλά για ΣΑΣ να γράψω,

μά' ναι φτωχά τα λόγια μου,

για να σας περιγράψω.

Στη μάχη εριχτήκατε

από την πρώτη ημερα,

που σαν εμπήκε ο εχθρός

σας  έδειχνε μια σφαίρα

Εσείς ακολουθήσατε

προγόνων σας τα χνάρια

 στη μάχη εριχτήκατε  

ως γνήσια παλληκάρια .

 Και πολεμάτε ακούραστοι

γνήσιοι στρατιώτες

στους λαβωμένους δίδετε        

χαρά,με τις δικές σας νότες   

Ποιάς μάνας είστε γέννημα

ποιανού δεντρί κλωνάρι

ποιανού ζωγράφου ζωγραφιά

κι έχετε αυτή τη χάρη..

Κουράγιο  φως στον άρρωστο,

πνοή στην αναπνιά του

¨ολοι ΕΣΕΙΣ  , του δίδετε

και χτύπο στην καρδιά του.

Είστε το φως στα μάτια μας,

πνοή στην αναπνιά μας

μόνιμη σκέψη μεσ' το νού

κι ο  χτύπος στη καρδιά μας

Σήμερα απ τα μάτια μας ,

δάκρυα πάντα τρέχουν

Δάκρυα που΄ναι από χαρά,

για τους γιατρούς π' αντέχουν .

Κάθε πρωί η Παναγιά,

την πόρτα σας ν ανοίγει

και το κουβάρι της υγειάς για ΣΑΣ να ξετυλίγει