Μοναχική η πλατεία στο Γάζι και τα παράθυρα κλειστά

Δεν ήταν πολύ πρωί όμως τα παράθυρα που συνήθως είναι ανοικτά ήταν κλειστά.

Ο ήλιος θα έμπαινε αργότερα, κανένας δεν βιαζόταν.

Ήσυχο το Γάζι, πολύ  ήσυχο ακόμα για τα συνηθισμένα του.

 Στην πλατεία που άστραφτε σχεδόν κανείς.

Τα καλαθάκια καθαρά και οι μαύρες σακούλες που είχαν αλλαχθεί,  μισογεμάτες.

Ένδειξη ότι λίγοι είχαν περάσει από εκεί χθες το βράδυ.

Η κυρία που καθάριζε την πλατεία από τα φύλλα είχε απορροφηθεί στις σκέψεις της.

Ξανά και ξανά η ίδια κίνηση στα πλακάκια της πλατείας με την σκούπα.

Ρυθμικά λες και καθάριζε  την αυλή του σπιτιού της ή καλύτερα τη σάλα της.

 Να μην μείνει τίποτα, ούτε ένα φυλλαράκι.  

Λίγο πιο μακριά ο κανελί αδέσποτος, κακώς δεν του έχουμε δώσει όνομα.

 Ήταν κι αυτός μόνος….  

 Έκανε μια μικρή βόλτα και κουλουριάστηκε για να τον αγγίζει ο ήλιος.

Μάλλον ο θόρυβος της σκούπας τον ενόχλησε και σηκώθηκε ξαφνικά να φύγει, θα έβρισκε να  κοιμηθεί αλλού.

Κλειστό και το σιντριβάνι.

Μικρό είναι και όχι κάτι εντυπωσιακό αλλά το έχουμε συνηθίσει κι αυτό.

 Ο ήχος του νερού μπερδευόταν με τις φωνές και έκανε μια ωραία βαβούρα. Σταμάτησαν οι φωνές σταμάτησε και το σιντριβάνι…  

Σε καιρό καραντίνας μάλλον όλοι θέλουν την ησυχία τους, αυτή την εκνευριστική ησυχία….    

Κ.Κ

•