Γιατί τιμωρείτε τα παιδιά μας;

Σίγουρα είναι πολύ στενάχωρο αυτό που βιώνουν οι ελληνικές οικογένειες με τα μέτρα για τον κορωνοιό και κυρίως τα παιδιά που από τη μία στιγμή στην άλλη απώλεσαν την καθημερινότητα τους και είναι αναγκασμένα να ζουν εντός των τεσσάρων τοίχων των σπιτιών τους.

Δείτε τι αναφέρει σε απόγνωση μία μάνα από το Γάζι:

Γιατί τώρα πια κανείς δεν ασχολείται με τα παιδιά και την ψυχολογία τους σε όλη αυτή την κατάσταση?

Από την αρχή της επιδημίας, τα παιδιά είναι αυτά που έχουν πληγεί περισσότερο. Πώς? Στην αρχή τα θεωρούσαν υγειονομικές βόμβες. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες φοβούνταν να τα πλησιάσουν. Ένιωσαν πρώτα την απόρριψη. Αργότερα σταμάτησαν να τα θεωρούν επικίνδυνα.

Παρόλα αυτά τα υποχρέωσαν να φορούν μάσκα στο σχολείο και να κρατούν απόσταση από τους συμμαθητές τους. Να μην μοιράζονται και να αποφεύγουν το ένα το άλλο. Οι δάσκαλοι, καθηγητές και οι συμμαθητές τους τα πλησίαζαν με φόβο. Ξανά απόρριψη.

Μετά από όλη αυτή την κατάσταση και παρά το ότι συμβιβάστηκαν, τα έκλεισαν μέσα σε τέσσερις τοίχους κολλημένα σε μια οθόνη για τόσες ώρες που χρόνια τώρα θεωρείται απαγορευτικό. Ένιωσαν ότι τιμωρήθηκαν γιατί κάτι δεν έκαναν σωστά. Έχασαν την όρεξη τους να βγουν έξω και να νιώσουν ζωντανά.

Τώρα τους απαγορεύουν να νιώσουν και να απολαύσουν την ωραιότερη γιορτή του χρόνου. Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Όσο για τα μεγαλύτερα στην καλύτερη φάση της ζωής τους, την εφηβεία, πόσος πόλεμος εναντίον τους. Καμία όρεξη για ζωή.

Άραγε όλοι αυτοί που συμβουλεύουν την κυβέρνηση έχουν αναρωτηθεί το σοβαρό αντίκτυπο όλων αυτών στις ψυχές των παιδιών. Κατάθλιψη, απογοήτευση, απόρριψη, φόβος, οργή, αβεβαιότητα. Δώστε πίσω τη ζωή στα παιδιά. Αφήστε τα ήσυχα πια.

Σαν μάνα νιώθω οργή και θυμό. Τα παιδιά μου είναι το παν και θα παλεύω για αυτά. Ακόμα και αν σε κάποιους δεν αρέσει. Μακριά από τα παιδιά.