Ο Μητσοτάκης, το δόγμα «4+4», η άρνηση για πρόωρες εκλογές και το «εκτός αν…»
Το σύνθημα στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι όσο η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να «μικρύνει» τη διάρκεια της πρώτης της θητείας
Η παραίνεση του Κυριάκου Μητσοτάκη στους άμεσους συνεργάτες του και τα πρόσωπα με τα οποία έχει τακτική πολιτική επαφή, είναι να θέτουν κάθε θέμα που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα -ή να αποτελέσει ευκαιρία- για την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό όποιος πηγαίνει να του ανοίξει θέμα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ο πρωθυπουργός τον αποθαρρύνει με το ερώτημα «υπάρχει κάτι που δεν έχουμε ή δη συζητήσει και καταλήξει;»
Πράγματι, στο Μέγαρο Μαξίμου κοινή είναι πλέον η πεποίθηση ότι για τις εκλογές έχουν συζητηθεί τα πάντα, ως προς το προβλεπτό μέλλον και η κατάληξη είναι αυτή που λένε οι κυβερνητικοί και προς τα έξω: Στο τέλος της τετραετίας. Και για να είμαστε πιο σαφείς, «όσο κοντύτερα γίνεται στο τέλος της τετραετίας».
Οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και των επιτελών του έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τόσο το νέο πολιτικό positioning της Νέας Δημοκρατίας που ταυτίζεται με το πρόσωπο του προέδρου της, όσο και το γενικότερο πολιτικό σκηνικό τους επιτρέπει να θεωρούν σταθερά των πολιτικών τους σχεδιασμών τη νίκη στις επόμενες εκλογές. Μάλιστα, η διακηρυγμένη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι θα διεκδικήσει νέα αυτοδυναμία, άρα οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές (ώστε να «καεί» η απλή αναλογική) μπορεί αν οδηγήσει, λένε οι πηγές του Μαξίμου, σε αποτελέσματα «εκπλήξεις» τόσο στις πρώτες, όσο και στις δεύτερες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Ποια στοιχεία φιλοτεχνούν το νέο πολιτικό positioning της Νέας Δημοκρατίας, που ταυτίζεται με το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και δείχνει ότι η πολιτική κυριαρχία του κυβερνώντος κόμματος θα εκταθεί και πέραν της παρούσας θητείας της Βουλής; Πρώτον, η αποδεδειγμένη θέληση της κυβέρνησης να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις που παλαιότερες κυβερνήσεις -όλων των πολιτικών πτερύγων- δεν προχώρησαν: Οι αλλαγές που ξεκίνησαν στα ΑΕΙ και θα συνεχιστούν, η με ταχείς ρυθμούς βελτίωση των υπηρεσιών του δημοσίου προς τους πολίτες, η ψηφιοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών, η επιθετική κινητικότητα στα εθνικά μας θέματα με ρύθμιση εκκρεμοτήτων με Ιταλία, Αίγυπτο, Αλβανία, η απόκρουση των επιδιώξεων της Τουρκίας στον Έβρο, η διαχείριση των τουρκικών προκλήσεων, η διπλωματική υπερπροσπάθεια, αλλά και άλλες αλλαγές που έρχονται, έχουν εμπεδώσει στην κοινή γνώμη την εικόνα μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα στην πράξη, χωρίς να φοβάται συγκρούσεις και πολιτικό κόστος.
Παράλληλα, η αξιοποίηση νέων προσώπων χωρίς σημαντική προϋπηρεσία στην πολιτική (Γεραπετρίτης, Σκέρτσος, Ταραντίλης, Λιβάνιος κλπ), αλλά και επιλεγμένων πολιτικών από άλλους πολιτικούς χώρους (Χρυσοχοΐδης, Μενδώνη) δίνουν την αίσθηση ενός πρωτότυπου, νέου αμαλγάματος στελεχών που δεν υπακούει σε κομματικά στερεότυπα. Κι αυτό, χωρίς να διαταραχθεί η κομματική ζωή της Νέας Δημοκρατίας, υψηλόβαθμα στελέχη της οποίας επίσης βρίσκονται σε καίρια πόστα της κυβέρνησης (Χατζηδάκης, Γεωργιάδης, Δένδιας κλπ).
Αποδίδει αυτό το πρωτότυπο πολιτικό αμάλγαμα, στα μάτια της κοινής γνώμης; Ναι, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν σαφή έγκριση της κοινής γνώμης στη διαχείριση της πανδημίας, που ως τώρα είναι συγκριτικά καλύτερη με την υπόλοιπη Ευρώπη. Όσο για το γενικότερο πολιτικό σκηνικό, οι διαπιστώσεις για την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να εκταθεί προς το Κέντρο και τα προβλήματα εσωστρέφειας του ΚΙΝΑΛ είναι κοινός τόπος.
Συνεπώς το σύνθημα στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι όσο η πολιτική κυριαρχία Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να «μικρύνει» τη διάρκεια της πρώτης της θητείας. Το σύνθημα «4+4» προϋποθέτει την εξάντληση -κατά το δυνατόν- της πρώτης κυβερνητικής θητείας Μητσοτάκη.
Υπάρχει, όμως, ένα ενδεχόμενο -όχι μεγάλο, αλλά υπαρκτό- τα σχέδια αυτά να ανατραπούν: Είναι η εξέλιξη της πανδημίας. Εάν για λόγους που σήμερα δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, η κοινωνία αρχίσει να αποδίδει ευθύνες στην κυβέρνηση για την πορεία της πανδημίας, τότε ίσως χρειαστεί να επανεξεταστεί το «δόγμα 4+4». Αυτό, όμως, σήμερα είναι απλώς ένα θεωρητικό ενδεχόμενο.
