Ανείπωτη οδύνη στο τελευταίο αντίο στον μικρό μαχητή

Πέπλο οδύνης έχει απλωθεί πάνω από ολόκληρη την Κρήτη, καθώς οι γονείς, οι αδερφές, οι γιαγιάδες, όλοι συγγενείς και φίλοι είπαν, σήμερα, στην Λιγόρτυνο το τελευταίο αντίο στον μικρό Ζαχαρία.

Για τη "διαδρομή" του μικρού από το σπίτι στην τελευταία του κατοικία, στρώθηκαν κρίνα, ενώ σπαράζει καρδιές ο θρήνος που αντηχεί στο χωριό.

Σύμφωνα με το Δια-SOS-τε τη Μεσαρά, με ήχους από πυροβολισμούς, συμβολικά όπως συνοδεύεται ένας γαμπρός, έφτασε στην εκκλησία της Παναγίας στη Λιγόρτυνο Δήμου Αρχανών Αστερουσίων, η σoρός του 2χρονου Ζαχαρία. Ραγισαν και οι πέτρες από το θρήνο δίπλα στο μικρό άγγελο, μοναχογιό της οικογένειας που έχει άλλα δύο παιδιά, κορίτσια: "Σήκω να δεις πόσοι άνθρωποι ήρθαν για σένα, που πάντα χαιρόσουν να βλέπεις κόσμο…" ήταν το σπαρακτικό μοιρολόϊ του παππού προς το μικρό εγγόνι του -που αεροβαπτίστηκε στο Νοσοκομείο με το όνομα και των δύο παππούδων του- ραγίζοντας καρδιές…

Το δίχρονο παιδί που έπεσε μέσα σε ένα βαρέλι με ασβεστόνερο το απόγευμα της Τετάρτης, συντάραξε το πανελλήνιο όταν έγινε γνωστό ότι ανέπτυξε σφιγμό μετά από περίπου δύο ώρες. Νοσηλεύτηκε διασωληνωμένο στην ΜΕΘ του ΠΑΓΝΗ στο Ηράκλειο, ωστόσο παρά τις προσπάθειες όλου του προσωπικού της μονάδας, άφησε την τελευταία του πνοή λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης.

Η οικογένεια λίγες ώρες πριν αποχαιρετήσει το αγοράκι της, βάφτισε το 5 μηνών κοριτσάκι της, θέλοντας να τηρήσει την παράδοση που θέλει τις οικογένειες να μην έχουν αβάπτιστα μέλη πριν φύγει από τη ζωή κάποιο άλλο.

Με μαντινάδες αποχαιρέτησαν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης φίλοι και συγγενείς

O θείος του παιδιού Γιάννης Παπαδάκης έγραψε:

Να το προσέχεις Παναγιά

Είναι μικρό δε ξέρει..

Το Ζαχαριό απού θα'ρθει

Να του κρατάς το χέρι…

Καλό παράδεισο μικρό μου Ανηψω..

Με ανείπωτο πόνο είπε το τελευταίο αντίο και ο Μιχάλης Στρατάκης από τη Ροδιά

Εγώ, δεν πέφτω στους αγίους, μήτε και παρακαλώ το χάρο.

Στη μάνα του χάρου έχω να μιλήσω, γιατί 'ναι μάνα.

Εσύ που 'σαι χαρόντισσα, που 'σαι του χάρου μάνα,

απού κατές ίντα θα πει το δυο χρονώ κοπέλι,

να το βαστά στη χέρα του το χαροκόπελο σου,

κι αυτό το κακορίζικο να μη μπορεί να φύγει,

για να γιαγύρει στσ' αγκαλιές τση μάνας και του κύρη.

Σιργούλεψε το γιόκα σου χαρογεννήτρα μάνα.

Πε του του κανακάρη σου του σκληροκαρδισμένου,

πως δε βαστά στα χέρια του μόνο δυο χρόνω ζήση,

αλλά βαστά και τση ζωές του κύρη και τση μάνας,

των παππουδογιαγιάδων του κι όλων των συγγενών του,

των χωριανών, των φίλων τους και των καλών αθρώπω.

Κι αν θέλει σώνει και καλά κι άλλη ψυχή στον Άδη,

πε του μάνα χαρόντισσα ν' αφήσει το κοπέλι,

απου 'ναι μόνο δυο χρονώ κι ας πάρει τη δική μου.