Πρώτα αμπελουργοί και μετά οινοποιοί

ΛΙΤΣΑ ΤΣΑΝΤΗΡΑΚΗ 30/07/2021 12:14

Η οικογένεια Παρασκευά από το Σάρχο την αγάπη της για το σταφύλι την έβαλε στο μπουκάλι

Της Κορίνας Καφετζοπούλου

Στον όμορφο και ηρωικό Σάρχο που πλήρωσε ακριβά τα δεινά του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και μαυροφορέθηκε, γεννήθηκαν ο Νίκος, ο Γιώργος και η Κατερίνα Παρασκευά.

Μέσα στο αμπέλι κρατώντας τις κουρμούλες για να μην πέσουν έκαναν τα πρώτα τους βήματα, δίπλα στην κυρία Ριρίκα που στα 80 της χρόνια επιβλέπει ακόμα τα παιδιά της στον τρύγο διότι ως μάνα κάτι παραπάνω ξέρει, και στον πατέρα τους Γιάννη, που δυστυχώς έχασαν νωρίς, πριν 25 χρόνια.

Ο πατέρας τους είχε ρίξει το βάρος στη σταφίδα και τη ρακί, όμως μετά το πλήγμα που δέχτηκε η οικογένεια με την απώλειά του, που στοίχισε σε όλους, αποφάσισαν να αλλάξουν πορεία και να στραφούν από το επιτραπέζιο στο κρασοστάφυλο. Η απόφαση αυτή μόνο εύκολη δεν ήταν, συνεχίζει μάλιστα να είναι δύσκολη, όμως όλοι αυτοί οι κόποι έχουν αρχίσει να αναγνωρίζονται για το οικογενειακό οινοποιείο Παρασκευά.

Η προσπάθεια που κάνει η οικογένεια πρώτα στο αμπέλι και μετά στο οινοποιείο, όπως με έμφαση είπε πολλές φορές ο Νίκος Παρασκευάς, μιλώντας στη "Φωνή του Μαλεβιζίου", ανταμείβεται. Με προσεκτικά βήματα στην εγχώρια αγορά, αλλά και με βραβεύσεις που τους κάνουν υπερήφανους.
Όταν έχεις να ανταγωνιστείς 18.000 ετικέτες από 56 χώρες στον μεγαλύτερο διαγωνισμό κρασιού το DECANTER WORLD WINE AWARDS και επιστρέφεις με δυο μετάλλια, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο, μπορείς να χαμογελάς και να παίρνεις δύναμη για να συνεχίζεις.

Το 2013 εμφιαλώθηκε το πρώτο μπουκάλι

Η ατομική επιχείρηση θα συσταθεί το 2013, για θα γίνει η εμφιάλωση του πρώτου κρασιού. Η πρώτη ετικέτα θα φέρει την επωνυμία Αιθήρ.
Πρόκειται για ποικιλιακό οίνο που θα βγει σε λευκό, ροζέ, κόκκινο. Η αγροτική οικογένεια ακολούθησε την πορεία χιλιάδων οικογενειών του νησιού, ρίχνοντας το βάρος της, στη σταφίδα.

Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι αυτό το μικρό χωριό παρήγαγε τις καλές εποχές 500-550 τόνους σταφίδας!
Η πορεία αυτή έφτασε στο τέλος με την ταφόπλακα να μπαίνει τη δεκαετία του 1990 με τα όσα δραματικά διαδραματίστηκαν τότε και οδήγησαν στην οριστική εγκατάλειψη της παραγωγής.

Σήμερα ο Σάρχος δεν έχει ούτε ένα κιλό σταφίδα… «Εμείς είμαστε πρώτα αμπελουργοί και μετά οινοποιοί. Στο αμπέλι μεγαλώσαμε, αυτό γνωρίζαμε, αυτό μάθαμε. Από τη δεκαετία του 60΄ ασχολούμασταν με τη σταφίδα και τη ρακί. Η ποσότητα των οινοστάφυλλων ήταν ελάχιστη. Από το 1996 σταδιακά αρχίσαμε να κάνουμε αλλαγή καλλιέργειας. Από το επιτραπέζιο σταφύλι κάναμε στροφή στο κρασοστάφυλο. Φυτέψαμε ποικιλίες όπως το διβιανό, το λιάτικο-μοσχάτο Σπίνας, μαντηλάρι. Κρητικές ποικιλίες επειδή πιστεύουμε στον πλούτο των κρητικών μοναδικών ποικιλιών, της γης μας. Οι κρητικές ποικιλίες δεν υπάρχουν πουθενά αλλού. Έχουν μια μοναδικότητα και διαφορετικά οινολογικά στοιχεία που δίνουν ένα αρωματικό και γευστικό πλούτο στον οίνο».

Η διαδικασία της αναμπέλωσης όπως είπε ο Νίκος Παρασκευάς είναι συνεχής. Φέτος φύτεψε κοτσιφάλι ενώ πρώτη παραγωγή θα γίνει και για το Μαλβαζία. Προτίμηση δείχνουν και στη μαλαγουζιά που είναι ποικιλία της Βόρειας Ελλάδας και έπιασε στα χώματα της Κρήτης.

Οι βραβεύσεις έφεραν χαμόγελα

Από την πρώτη εμφιάλωση μέχρι σήμερα έχουν περάσει οκτώ χρόνια, και έχει φτάσει η στιγμή της εξωστρέφειας.
Οι τρεις ετικέτες έγιναν δεκατρείς ενώ ήδη τα κρασιά Παρασκευάς βρίσκονται σε αρκετά καταστήματα, ξενοδοχεία, εστιατόρια, και έχει αρχίσει η διανομή τους και στην Αθήνα.
Μέσα σε αυτή τη διαδρομή έχουν συμμετάσχει σε δυο διαγωνισμούς και έχουν γυρίσει με βραβεία. Η πρώτη ήταν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, το 2019, όπου βραβεύτηκαν τρεις κωδικοί:το Senses– Μαλαγουζιά, το Archos–Βιδιανό – Μοσχάτο, και το Άσπρος Λόφος- Βιδιανό.
Το 2021 με τη συνδρομή της Περιφέρειας Κρήτης, πολλοί κρητικοί έλαβαν μέρος στην κορυφαία εκδήλωση, DECANTER WORLD WINE AWARDS που έγινε στην Αγγλία. Εκεί απέσπασαν δυο βραβεία με εξαιρετικούς σχολιασμούς από την κριτική επιτροπή για τη γεύση και τα αρώματα του οίνου.
Το Ασημένιο το απέσπασε το Βιδιανό (άσπρος λόφος)–(Π.Γ.Ε.*) Κρήτης.
Και το χάλκινο το Αrchos–Λιάτικο – Μοσχάτο Σπίνας. Σε αυτό τον διαγωνισμό συμμετείχαν 56 χώρες.
*Προστατευμένη Γεωγραφική Ένδειξη

Ο έρωτας για το κρασί είναι μεγάλος

Εκτός από την εμπειρία ο Νίκος Παρασκευάς έχει αποκτήσει και πολλές γνώσεις και για την καλλιέργεια αλλά και για την οινοποίηση. Η εμπειρία μόνο δεν αρκεί.

Γι ΄αυτό εξήρε και τους επιστημονικούς του συνεργάτες που είναι δίπλα του και με τις σημαντικές γνώσεις καθοδηγούν την εμφιάλωση.

Ένα καλό κρασί επίσης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και φυσικά από τις καιρικές συνθήκες κάθε χρονιάς.
«Ο έρωτας για το κρασί είναι μεγάλος. Όποιος είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του μαθαίνει, και ενημερώνεται διαρκώς. Εμείς όμως δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα για αυτό και συνεργαζόμαστε με οινολόγο αλλά και γεωπόνο».

Η γη θα δώσει το καλό κρασί

Οι οινοποιοί έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες για να βγάλουν κάθε χρόνο ένα μοναδικό προϊόν.
Η γεύση, η οξύτητα, τα αρώματα, εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες και φυσικά από τις καιρικές συνθήκες.
«Όλα τα οινοποιία το κρασί που βγάζουν κάθε χρόνο δεν είναι το ίδιο με αυτό της προηγούμενης χρονιάς. Το κρασί δεν είναι αναψυκτικό, είναι φυσικό προϊόν μπορεί να μοιάζει αλλά δεν είναι το ίδιο. Η οξύτητα και τα σάκχαρα επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες. Η καλή χρονιά βγάζει το καλό κρασί», θα τονίσει ο Νίκος Παρασκευάς.

«Η καλή προσπάθεια στο αμπέλι. Το σταφύλι πρέπει να είναι τέλειο θα σου δώσει καλή ποιότητα κρασιού».

Πόσο όμως οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν την ποιότητα;

«Οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν σε ένα ποσοστό 30% την ποιότητα του κρασιού, ενώ πάντα υπάρχει η αγωνία να βρούμε νερό για να ποτίσουμε. Αναλόγως τις καιρικές συνθήκες μπορεί να αφαιρέσουμε σταφύλια από την κορμούλα. Όλη ησκληρή δουλειά η προσπάθεια του αμπελουργού είναι πάνω στο σταφύλι. Η γη θα δώσει το κρασί… Τα υπόλοιπα είναι τεχνικά στοιχεία που λίγο ή πολύ θα τα έχουν όλοι. Το ποιοτικό σταφύλι δεν θα το έχουν όλοι».

Ο κ. Παρασκευάς με θέρμη μίλησε για το αμπέλι και για τον τόπο του, που έχει παράδοση αιώνων στο σταφύλι. Ως παράδειγμα ανέφερε την τοποθεσία "Πελεκάνος" που φέρει το όνομά της, από το επώνυμο δυο αδερφών που σε έγγραφα του 1339 υπέγραφαν συμβόλαια για σταφύλια.

Μια μαγική στιγμή για την οικογένεια είναι ο τρύγος όπου η δεύτερη και η τρίτη γενιά μοχθούν όλοι μαζί για ένα καλό αποτέλεσμα.
Για αυτή την προσπάθεια έχει αναπτυχθεί συνεργασία και με ντόπιους παραγωγούς που σέβονται κι αγαπούν το ίδιο το αμπέλι, το σταφύλι και τον τόπο τους, τον Σάρχο.