«Στα χέρια μου δε θα χαθείς με τίποτα!»

ΛΙΤΣΑ ΤΣΑΝΤΗΡΑΚΗ 31/03/2023 11:00

Ο υπαρχιφύλακας Ανδρέας Ρουσοχατζάκης, που υπηρετεί στο Α.Τ Μαλεβιζίου, μιλά στη Φ.Μ. για τους τρεις ανθρώπους που έσωσε σχεδόν στο και πέντε…

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κορίνα Καφετζοπούλου

Δεκαεπτά χρόνια στο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, με θητεία στα ΤΑΕ και στη Δίωξη Ναρκωτικών, τα τελευταία τρία χρόνια υπηρετεί στο Α.Τ Μαλεβιζίου.

Στο Μαλεβίζι, υπάρχει η ιδιομορφία της «άμεσης επαφής με τον άνθρωπο». Δεν υπάρχει απρόσωπη επαφή. Όλοι έχουν ονοματεπώνυμο και γνωρίζονται μεταξύ τους. Αυτό για κάθε επαγγελματία που δραστηριοποιείται στην περιοχή σε καίρια πόστα, πότε είναι «ευλογία» και πότε «δίκοπο μαχαίρι».

Για τον υπαρχιφύλακα Ανδρέα Ρουσοχοτζάκη, η θητεία στο τοπικό τμήμα, θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη του, για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί τρεις φορές, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο στην κρίσιμη στιγμή. Την ώρα δηλαδή που τρεις συνάνθρωποί μας … έβλεπαν το τέλος…

Τι συνέβη τότε; Πώς έγιναν οι διασώσεις τους; Μας διηγείται ο ίδιος που δεν έχει ξεχάσει ούτε ένα λεπτό την αγωνία, την αδρεναλίνη του χτύπαγε κόκκινο και αυτό που ενδόμυχα έλεγε στον εαυτό του «δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείς στα χέρια μου…».

Η πρώτη περίπτωση ήταν το καλοκαίρι του 2021. Ένα τηλεφώνημα από την Αθήνα ειδοποιεί το Α.Τ Μαλεβιζίου, ότι πιθανότατα γυναίκα κινδυνεύει καθώς έχει απειλήσει να βάλει τέλος στη ζωή της. Αυτή την πρόθεση είχε εκδηλώσει τηλεφωνικά στον πρώην σύντροφό της, που την καλεί εναγωνίως στο τηλέφωνο και εκείνη δεν απαντά. Η γυναίκα διέμενε σε τουριστική περιοχή του δήμου Μαλεβιζίου.

Η οδός δεν είναι γνωστή και η περιγραφή λέει ότι το σπίτι διαθέτει ψηλή περίφραξη, κάγκελα και τοιχία.
Ξεκινούν στο περίπου και με συντεταγμένες να βρουν την οικία.
Όταν το καταφέρνουν, βλέπουν το σπίτι ερμητικά κλειστό, αλλά ακόμα δεν ξέρουν, ούτε καν αν ίσχυε η προειδοποίηση της γυναίκας. Θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει καλό σενάριο. Ότι η κουβέντα ήταν της στιγμής και η ίδια έχει πάει μια βόλτα.

«Το στοιχείο που μας έθεσε σε εγρήγορση ήταν ο σκύλος, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του νεαρού ήταν πάντα στην αυλή. Εκείνο το πρωί στο σκυλί δεν ήταν έξω».

Τα λεγόμενα του άνδρα για τον σκύλο, επιβεβαιώνει μια γειτόνισσα.
Όσο είναι εκεί ακούν το σκυλί να γαβγίζει και συνειδητοποιούν ότι κάτι συμβαίνει.

«Ξεκινήσαμε να σκαρφαλώνουμε 4- 5 μέτρα εξωτερικής περίφραξης. Όταν καταφέραμε να φτάσουμε στην πόρτα ακούσαμε μαζί με το σκύλο και ένα μουγκρητό. Σπάσαμε το παράθυρο. Η κοπέλα έβγαζε αφρούς από το στόμα. Με το που τη σηκώσαμε λιποθύμησε στα χέρια μας. Εκείνη την ώρα έφτανε και το ασθενοφόρο που ήδη είχαμε ειδοποιήσει. Όπως μας ενημέρωσαν, η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή από τα πολλά χάπια που είχε καταναλώσει, που σε πέντε λεπτά θα ήταν ήδη αργά. Η γυναίκα νοσηλεύτηκε τουλάχιστον 20-25 ημέρες στο νοσοκομείο».

Η ίδια όταν ανάρρωσε πλήρως και συνήλθε τους πήρε στο τηλέφωνο να τους ευχαριστήσει.
Η δεύτερη περίπτωση που έτυχε στη βάρδια του, ήταν τον Ιανουάριο του 2022.
Δύσκολο εξ αρχής περιστατικό που δεν ήξερε κανείς για το ποια θα είναι η κατάληξη.

«Μια μητέρα μας ειδοποίησε ότι η κόρη της, η οποία αντιμετώπιζε ψυχολογικά θέματα, ήταν κλειδωμένη μέσα στο δωμάτιο της και κρατούσε ένα μαχαίρι στα χέρια της και απειλεί να αυτοκτονήσει».

Καταφθάνουν στο σπίτι και προσπαθούν με ηρεμία να την πείσουν να ανοίξει. Οι κουβέντες τους την έπιασαν, η πόρτα άνοιξε, όμως ο κίνδυνος που είναι πάντα απρόβλεπτος δεν έχει περάσει.
Είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι σε αστυνομική επιχείρηση και να ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου και με τι έχεις να κάνεις και αλλιώς έναν άνθρωπο σε απόγνωση αποφασισμένο για όλα.

«Όταν μας άνοιξε την πόρτα η κοπέλα, είχε το μαχαίρι σχεδόν καρφωμένο επάνω της… Την πείσαμε να μας το δώσει».
Το καλό για τον αστυνόμο Ανδρέα Ρουσοχατζάκη, τρίτωσε πριν περίπου τρεις βδομάδες.

Την ώρα που ήταν σε περιπολία, από την Ασφάλεια Ηρακλείου ενημερώθηκαν, ότι αγνοείται ένας 62χρονος άνδρας από το πρωί και τον αναζητεί η οικογένεια του.
Την ώρα που οι οικείοι του ήταν στην αστυνομία για να δηλώσουν την εξαφάνιση του, ο 62χρονος τους κάλεσε και τους είπε ότι βρίσκεται κάπου στην Παντάνασσα και έχει σκοπό να αυτοκτονήσει.

«Αμέσως ξεκινήσαμε αναζήτηση σύμφωνα με την πινακίδα του οχήματος. Στην αρχή πήγαμε κάτω από τις γέφυρες. Ψάξαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε και μετά κατευθυνθήκαμε προς το λιμανάκι. Τον καλούσαμε στο τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσε. Όταν φτάσαμε στο λιμανάκι, είδαμε το όχημα και πιο μακριά μια ανδρική φιγούρα που έμοιαζε στην περιγραφή που είχαμε. Θεωρήσαμε ότι θα λήξει η ιστορία. Όμως δέκα μέτρα πριν φτάσουμε, στο σημείο, αυτός έπεσε μέσα στη θάλασσα έχοντας βάλει τα χέρια μέσα από τη ζώνη. Όλο αυτό το είδα σαν έργο. Δεν περίμενα να πάρει τέτοια τροπή. Μια που τον είδα και μια που τον έχανα . Τα νερά ήταν πολύ θολά. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πέφτω γιατί θα τον χάσω. Έβγαλα μόνο την εξάρτηση και έπεσα στη θάλασσα με τα ρούχα και τα παπούτσια. Μαζί με έμενα πίσω μου έπεσε ακόμα ένας άνθρωπος που δεν ήξερα εκείνη την ώρα ποιος ήταν.
Μετά που ανασύραμε τον άνδρα είδα ότι ήταν ο γιος του.
Παλέψαμε μέσα στο νερό, δεν μας άφηνε να τον βοηθήσουμε έχοντας τα χέρια του δεμένα, μας κλωτσούσε.
Στην προσπάθεια διάσωσης κινδυνεύσαμε όλοι.
Αφού όταν πήγαμε στο τμήμα γύρισε και μου είπε «Τι κατάλαβες τώρα που παρ' ολίγο να πνίξω τον γιό μου;»

Βράβευση για τις πράξεις αυτοθυσίας

Πριν λίγο διάστημα το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου, εξέφρασε τα θερμά του συγχαρητήρια, στον υπαρχιφύλακα Ανδρέα Ρουσοχατζάκη, ως ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς του στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, μετά από μια ακόμα ενέργεια και πράξη αυτοθυσίας με αφορμή το περιστατικό στην Παντάνασσα.
Αυτή είναι η δεύτερη βράβευση για τον ίδιο.
Είχε προηγηθεί άλλη μια για τις άλλες δυο διασώσεις.

Όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση:
"Για μία ακόμα φορά, τρίτη κατά σειρά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο παραπάνω συνάδελφος- μέλος της ένωσης μας αναδεικνύει το πρόσωπο του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας και μόνο υπερηφάνεια μπορούμε να νιώσουμε όσοι έχουμε την τιμή να τον γνωρίζουμε και να συνεργαζόμαστε μαζί του.
Τέτοιες ενέργειες που συντελούν άμεσα στην εδραίωση του αισθήματος ασφαλείας των πολιτών και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης τους προς το Σώμα της ΕΛ.ΑΣ. και πρέπει όχι μόνο να αναδεικνύονται αλλά και να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όλους τους συναδέλφους μας.
Ως Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου μετά από ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. θα προβούμε σε επίσημη βράβευση του ανωτέρω ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ μας σε τόπο και χρόνο που θα γνωστοποιηθεί στον ίδιο και καλούμε την επίσημη Πολιτεία, όπως προβεί σε δικές της ενέργειες ώστε να αποδοθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι αναλογεί τόσο στον ανωτέρω συνάδελφο, όσο και σε άλλους που με παρόμοιες πράξεις ανυψώνουν το κύρος του Σώματος μας.
ΑΝΔΡΕΑ, για μια ακόμα φορά μας γέμισες ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ και ΘΑΥΜΑΣΜΟ. Ευχόμαστε να είσαι γερός και να συνεχίζεις να μάχεσαι υπέρ του καθήκοντος και του κοινωνικού συνόλου, όπως επάξια κάνεις μέχρι σήμερα".

«Νιώθω τυχερός τίποτα παραπάνω»

Ο Ανδρέας Ρουσοχατζάκης επέλεξε να μπει στην αστυνομία γιατί ήθελε να βοηθάει τον συνάνθρωπο. Στο Μαλεβίζι αυτό συνέβη σε τρεις δύσκολες στιγμές, γι αυτό και ο ίδιος με πολύ σεβασμό και χωρίς πολλά λόγια, δήλωσε ότι νιώθει απλά τυχερός και τίποτα παραπάνω.

«Δεν μου αρέσει ο τίτλος "ήρωας", δεν είμαι. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευχαριστώ τον Θεό που βρεθήκαμε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος για να βοηθήσουμε τρεις συνανθρώπους μας».

Οι άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας δεν έχουν ειδική εκπαίδευση για να αποτρέπουν πιθανές απόπειρες αυτοκτονίας.
Τι λειτουργεί εκείνα τα κλάσματα του δευτερολέπτου, το περιγράφει ο ίδιος ο Ανδρέας Ρουσοχατζάκης.

«Το κάθε περιστατικό που καλούμαστε να επέμβουμε είναι διαφορετικό. Όσοι υπηρετούμε σε τοπικά τμήματα έχουμε περισσότερη επαφή με τους ανθρώπους και την καθημερινότητά τους. Με ρωτήσατε τι λειτούργησε σε αυτές τις περιπτώσεις. Μάλλον ότι "το κάνουμε δικό μας". Ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας, εκείνη την ώρα είναι δικός μας. Τότε πιστέψτε με όλα γίνονται πιο εύκολα. Δεν θα ήθελα με τίποτα, αυτοί οι άνθρωποι να πάθουνε κάτι, όσο είμαστε εκεί. Δεν θα άφηνα με τίποτα να συμβεί αυτό. Όπως όταν είδα τον άνδρα να χάνεται στο νερό, δεν έκανα καμία δεύτερη σκέψη… Είπα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να χαθεί στα χέρια μου, με τίποτα!».