Ο Κρουσώνας έχει τα δικά του Μετέωρα!
Σε μια καταπράσινη δασόφυτη κοιλάδα που διαρρέει ο ποταμός Τζαμάς ή χείμαρρος, όπως τον λένε οι Κρουσανιώτες, συναντάμε το Μελισσοχάρακα, που σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο βρέθηκε με θεϊκή παρέμβαση στο συγκεκριμένο σημείο!
Της Χρυσούλας Καλλιγιαννάκη
Η ιερότητα του χώρου συμπληρώθηκε στην πορεία των χρόνων με το χτίσιμο του Ιερού Ναού της Αγίας Παρασκευής και τελευταία του μικρού αλλά πανέμορφου Ναού αφιερωμένου στην Παναγία τη Μελισσοχαρακιανή!
Ο Βράχος ονομάστηκε Μελισσοχάρακας επειδή στο παρελθόν Κρουσανιώτες μελισσοκόμοι τοποθετούσαν εκεί τις κυψέλες τους και παρήγαγαν εξαιρετικής ποιότητας μέλι.
Πριν από την είσοδο του χωριού, σε απόσταση 500 μέτρων αριστερά από τον κεντρικό δρόμο, διακρίνονται επιβλητικά τα Μετέωρα του Κρουσώνα, που οι κάτοικοι έχουν αναδείξει μέσα από λαϊκούς θρησκευτικούς θρύλους.
Στον πελώριο βράχο που είναι σφηνωμένος στη γη, είναι ευδιάκριτη η ολόσωμη μορφή μιας γυναίκας που κατά τους Κρουσανιώτες αποτελεί το ολόσωμο αποτύπωμα της Παναγίας!
Υπάρχουν βέβαια και αναφορές που υποστηρίζουν πως πρόκειται για το αποτύπωμα της Αγίας Παρασκευής, στην οποία και αφιερώθηκε ο ναός που έχτισε ο Νικόλαος Δρακουλάκης το 1947, φτιάχνοντας μόνος του τα πελέκια, που μάζεψε από τα διάσπαρτα σπασμένα τμήματα του βράχου.
Πως βρέθηκε όμως ο Μελισσοχάρακας στο συγκεκριμένο σημείο;
Ένας από τους γιούς του κτήτορα της Αγίας Παρασκευής ο κος Χαράλαμπος Δρακουλάκης που μίλησε στη Φωνή του Μαλεβιζίου περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την λαϊκή παραδοχή για την ιερότητα του χώρου.
Όπως λέει, ο πελώριος βράχος βρίσκονταν στην τοποθεσία Κούπος πάνω από τον Κρουσώνα και εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους του, αποτελούσε φόβο και τρόμο για τους Κρουσανιώτες, οι οποίοι παρακαλούσαν την Παναγιά να προστατεύσει τα σπίτια τους.
Ένα πρωινό διαπίστωσαν πως οι φόβοι τους βγήκαν αληθινοί, αφού ο βράχος είχε αποκολληθεί από το σημείο που ήταν και βρέθηκε σφηνωμένος στην περιοχή που αργότερα χτίστηκε και ο ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής.
"Το αποτύπωμα της Παναγίας φαίνεται από μακριά. Διακρίνεται ξεκάθαρα. Φαίνεται πως η Παναγιά έβαλε την πλάτη της και ανασηκώνοντας το αριστερό της χέρι συγκράτησε το βράχο για να μην καταστρέψει τον Κρουσώνα", λέει ο κος Δρακουλάκης.
Από άλλους Κρουσανιώτες υποστηρίζεται πως ο βράχος προϋπήρχε στην περιοχή, χωρίς το τμήμα που έχει αποκολληθεί και εμφανίζει το αποτύπωμα. Αναφέρετε πως ένας κάτοικος του χωριού βρέθηκε πριν από πάρα πολλά χρόνια κάτω από τους βράχους, τη στιγμή που γινόταν ένας πολύ ισχυρός σεισμός . Παρακάλεσε, λένε, την Αγία Παρασκευή να τον σώσει και εκείνη εμφανίστηκε, βάζοντας αντίσταση το σώμα της στο βράχο για να μην κατρακυλήσει.
Ο κος Δρακουλάκης μας αναφέρει πως ο πατέρας του είχε αρρωστήσει πολύ βαριά και αφού έγινε καλά, υλοποίησε το τάμα του, χτίζοντας τον Ναό της Αγίας Παρασκευής, που ως γνωστόν θεωρείται προστάτιδα των ματιών και εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
Ο ίδιος ναός αναπαλαιώθηκε και αποδόθηκε στην σημερινή του μορφή το 2003, με μέριμνα των εγγονών του κτήτορα Κώστα και Αντιγόνης Φρουδαράκη – Μακριδάκη.
Πολύ αργότερα από το χτίσιμο της Αγίας Παρασκευής, οι γιοί του κτήτορα της, Αντώνης και Φίλιππος Δρακουλάκης έκτισαν το 2010 σχεδόν στη ρίζα του βράχου, ένα πανέμορφο μικρό εκκλησάκι το οποίο αφιερώθηκε στην Παναγία τη Μελισσοχαρακιανή, που γιορτάζεται στις 8 Σεπτεμβρίου.
Ο "Μελισσοχάρακας", πάντως προσθέτει την δική του διάσταση στον χώρο, και σίγουρα μεταδίδει θρησκευτική αύρα στους επισκέπτες του! Γενικά το ιδιαίτερου κάλλους φυσικό τοπίο μαγεύει, αποπνέοντας ηρεμία και γαλήνη οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να το επισκεφτείς!
Στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχει μια λιθόκτιστη κρήνη, ένα παλιό ελαιοτριβείο, φάμπρικα, όπως το ονομάζουν. Οι απόγονοι του κτήτορα της Αγίας Παρασκευής έχουν φροντίσει υπέροχα τον χώρο κατασκεύασαν τραπεζαρίες και πέτρινα καθίσματα για τους επισκέπτες στις πανήγυρης και όχι μόνο των ναών καθώς και παραδοσιακούς ξυλόφουρνους, στο μικρό σπήλαιο στην ρίζα του βράχου.
Πρόκειται για αρμονικές ανθρώπινες παρεμβάσεις σ' έναπανέμορφο τοπίο που αναδεικνύουν την ιερότητα του χώρου!
Μελισσοχάρακας: o Ιερός της Αρχαίας Πύτνας
Για τα Μετέωρα του Κρουσώνα έγραψαν οι Μύρων και Γιώργης Ξυλούρης στο βιβλίο τους "Κρουσώνας από το Μύθο στην Ιστορία".
Οι Κρουσανιώτες συγγραφείς μεταφέρουν μαρτυρίες αλλά κυρίως καταγράφουν σημαντικά στοιχεία και ευρήματα περιγράφοντας τον Μελισσοχάρακα ως τον Ιερό της Αρχαίας Πύτνας!
Μεταξύ των άλλων στο βιβλίο διαβάζουμε:
"Κατά μήκος της βόρειας όχθης του Τζαμά ποταμού και σε απόσταση περίπου 500 περίπου μέτρων Βορειανατολικά από τον οικισμό του Κρουσώνα βρίσκεται ο ιερός βράχος Μα ή Μελισσοχάρακας , όπως συνηθίζεται να λέγεται σήμερα…"
"…Το μονολιθικό βραχοέξαρμα (Μελισσοχάρακας) με τις απότομες κατακόρυφες, κάθετες πλευρές του έχει ύψος 50 μέτρων περίπου και πλάτος 30 μέτρων. Στην βορειανατολική πλευρά του υπάρχει ένα ολόσωμο γιγάντιο αποτύπωμα γυναικείας μορφής και κάτω από αυτό , στη ρίζα του βράχου ένα μικρό σπήλαιο, ενώ στη δεξιά και αριστερή πλευρά υπάρχουν δύο μικρότεροι βράχοι που μοιάζουν να αγκαλιάζουν και να στηρίζουν τον σφηνοειδή κεντρικό βράχο.
Το τεράστιο αποτύπωμα της Δαμάς ή Ζαμάς {από το θεό Ζά (Δία) ή το θεωνύμιο Δαμά και το Δαμά ποταμό Τζαμά } έδωσε το τοπωνύμιο στον εντυπωσιακό αυτό γεωλογικό σχηματισμό και στον παρακείμενο χειμαρροπόταμο. Η αρχέγονη Δαμά έδωσε την σκυτάλη της λατρείας του βράχου στην θεά Ρέα, μητέρα του Δία, κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους, η οποία συνεχίστηκε μέχρι να την διαδεχθεί η σύγχρονη λατρεία της Χριστιανικής θεομήτορος Παναγία.
Ο τοπικός θρύλος αναγνωρίζει στο επίμηκες αποτύπωμα του βραχοεξάρματος την μορφή της Παναγίας, η οποία όταν αποκολλήθηκε ο τεράστιος βράχος από το βουνό Γούρνος, για να μην πλακώσει και καταστρέψει τον Κρουσώνα το σήκωσε στην πλάτη της και το απίθωσε στο συγκεκριμένο σημείο.
Σε παλαιότερες εποχές και πριν χτιστεί η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής οι Κρουσανιώτες που πότιζαν τα περβόλια τους στην θέση Άσπρη Βρύση και Πολέμισσα καθώς περνούσαν από το αποτύπωμα του βράχου έβαζαν λιβάνι πάνω στα διάσπαρτα βήσαλα που υπήρχαν εκεί και θύμιαζαν, αφήνοντας συγχρόνως εικονίσματα αναθήματα (αντικείμενα αφιερωμένα στο Ναό) στο μικρό σπήλαιο…"
"Η ιερότητα του βράχου μπορεί να πιστοποιηθεί από το μινωικό ιερό που υπήρχε στο μικρό σπήλαιο στη ρίζα του βράχου. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ν. Δρακουλάκη , κτήτορα του ιερού ναού της Αγίας Παρασκευής, κατά την οικοδόμηση του το 1947 οι ακρογωνιαίοι λίθοι της εκκλησίας υπήρχαν στο σπήλαιο , ατάκτως ερριμμένοι, ενώ στο κέντρο του σπηλαίου υπήρχε ορθογώνιος βωμός από ασβεστόλιθο, που κόπηκε σε μικρότερα κομμάτια και τοποθετήθηκε στην εκκλησία. Ο ίδιος κτήτορας αναφέρει « … ενώ γύρω από το βράχο υπήρχαν μόνο σιντεροχάρακα … πλάι στο αποτύπωμα υπήρχε σαν θεία πρόνοια ένας επιφανειακός λευκός βράχος που τεμαχίστηκε με τρύπες από λοστό και Δημητσάνικο μπαρούτι χτίζοντας το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής» ( Δημ.. Δρακουλάκης, Ιστορικά κείμενα , Ηράκλειο 1998)".
"Με μια λεπτομερή και προσεκτική ματιά από την ανατολική πλευρά του βράχου , εκτός από το τεράστιο γυναικείο αποτύπωμα παρατηρείται ότι ο σφηνοειδής βράχος δίνει την εντύπωση ότι καρφώνεται από τον ουρανό βαθιά μέσα στη μήτρα της γης και την γονιμοποιεί. Κάτω από τη μορφή της μινωικής θήλειας θεότητας με τις ποικίλες απεικονίσεις της και διάφορες υποστάσεις της, πιθανότατα θα λατρευόταν κάθε χρόνο την περίοδο της Άνοιξης , η γονιμοποίηση, ανθοφορία και καρποφορία της φύσης. Ο νεαρός θνήσκων θεός, ο βράχος γονιμοποιεί εισχωρώντας στη μήτρα της Δάμας ή Ζάμας Ιδαίας ή Ορείας μητέρας και στους μετέπειτα χρόνους της Ρέας , η οποία συγχωνεύτηκε με την Δαμά. Για το μονολιθικό βραχοέξαρμα του Μελισσοχάρακα το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του πλατύτερου σημείου της Κρήτης από βορρά προς νότο, μπορούμε να διατυπώσουμε της υπόθεση ότι ήταν ο ιερός της αρχαίας Πύτνας".
Η ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ
