Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982 ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Λευτέρης Βερυβάκης, αποφάσισε την κατάργηση της υποχρεωτικής χρήσης της σχολικής ποδιάς.
Η ιστορική απόφαση ελήφθη ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, όλα τα γνωστά πολυκαταστήματα της εποχής αλλά και μικρές βιοτεχνίες κατέκλυζαν τους γονείς και μαθητές με διαφημίσεις για την πιο άνετη, ανθεκτική ή μοντέρνα σχολική ποδιά.
Αν και τα αγόρια έπρεπε και αυτά να φορούν ποδιές, πρακτικά, το μέτρο ίσχυε μόνο για τις κορίτσια. Οι πιο προοδευτικοί συμφώνησαν με το μέτρο της κατάργησης γιατί πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδισε την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα.
Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, κυρίως των μαθητριών.
Το μαθητικό πηλίκιο που φορούσαν τα αγόρια καταργήθηκε βάσει νόμου το 1964 και η έκτοτε ξεκίνησε η συζήτηση για την κατάργηση και της ποδιάς των κοριτσιών.
Σε γενικές γραμμές πάντως το μέτρο καταργήθηκε χωρίς αντιδράσεις καθώς η δεκαετία του '80 θεωρούταν εποχή της αλλαγής και της προοδευτικότητας.
