ΛΑ.ΣΥ.: Οι δημοτικές Αρχές Κουράκη και Λαμπρινού ευθύνονται για τα χρέη της ΔΕΠΑΝΑΛ

Σχόλιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την συζήτηση στο ΔΣ με θέμα την ΔΕΠΑΝΑΛ

Στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με αποκλειστικό θέμα την λειτουργία της ΔΕΠΑΝΑΛ, η δημοτική αρχή παρουσίασε μια βολική μεν, επίπλαστη όμως εικόνα. Επιχειρήθηκε να δοθεί η εντύπωση ότι καμμιά ατασθαλία δεν υπάρχει, όλα «βαίνουν καλώς» και απλά οι οικονομικές δυσκολίες της ΑΝΩΝΥΜΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ είναι πρόσκαιρες και οφείλονται στην πανδημία.

Η προηγούμενη δημοτική αρχή Κουράκη, επιχείρησε «να βγει λάδι» για την συνολική πολιτική τηςκαι κυρίως για τη διαχείριση του έργου του Πολιτιστικού Κέντρου Ηρακλείουκαι «εντόπισε» το πρόβλημα της ΔΕΠΑΝΑΛ στους μεγάλους μισθούς και στην κακοδιαχείριση.

Καμιά κουβέντα δεν έγινε, πλην της τοποθέτησης της «Λαϊκής Συσπείρωσης», για το ότι τα παραπάνω  είναι  αποτέλεσμα των αποφάσεων που οι ίδιοι πήραν και που οδηγούν στο να  εμπορευματοποιηθούν και εν τέλει -τώρα ή στο μέλλον, άμεσα ή έμμεσα- να παραδοθούν δραστηριότητες και λειτουργίες των υπηρεσιών του δήμου σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Την αποκλειστική ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της ΔΕΠΑΝΑΛ και των χρεών που καλούνται να πληρώσουν ξανά οι δημότες για το Πολιτιστικό Κέντρο και όχι μόνο, την φέρουν  η προηγούμενη δημοτική αρχή Κουράκη, όπως και η σημερινή Λαμπρινού, μαζί με τις υπόλοιπες παρατάξεις που στηρίζουν την ίδια πολιτική και συμφωνούν με την ύπαρξη και λειτουργία ανώνυμων εταιρειώντου Δήμου (όπως και η ΔΕΠΑΝΑΛ ΑΕ)οι οποίες ως τέτοιες, λειτουργούν στη βάση της ανταποδοτικότητας και των οποίων βεβαίως η αποτελεσματικότητα θα κρίνεται από την κερδοφορία τους.

Προφανώς και οι ευθύνες είναι διαχρονικές.Όλες οι δημοτικές αρχές οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, δίνοντας η κάθε μια τη σκυτάλη στην επόμενη. Η ρίζα των προβλημάτων δεν βρίσκεται τόσο στη διαχείριση, όπως προβλήθηκε και από τις δυο μεριές στην αντιπαράθεση αυτή, αλλά κυρίως -αν όχι αποκλειστικά- στην πολιτική γραμμή όλων τωνδημοτικών αρχών που αποδέχονται ευθύνες για κεντρικά έργα και διαχείριση δομών όπως Πολιτισμού, αθλητισμού, υποδομών, εκπαίδευσης κλπ χωρίς την αναγκαία κρατική χρηματοδότηση, αναθέτοντας τα σε εταιρείες, είτε δημοτικές, είτε ιδιωτικές, που λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος. Ταυτόχρονα πάντα τα σπασμένα καλούνται να πληρώνουν οι δημότες, με συνεχείς αυξήσεις σε τέλη και φόρους στα λαϊκά νοικοκυριά, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το όποιο εισόδημα τους έχει απομείνει από την κυβερνητική καταλήστευση.–