Το άρθρο του Σταύρου Τζεδάκη για την τσικουδιά
Η τσικουδιά είναι ένα προϊόν, το οποίο παράγεται στην Κρήτη εδώ και αιώνες και συνοδεύεται από μια πλούσια παράδοση.
Το προϊόν αυτό, είναι συνδεδεμένο με την ιστορία και την πολιτιστική κουλτούρα του νησιού μας και προσφέρεται ως κέρασμα, σε στιγμές χαράς και γλεντιού, καθώς και στους επισκέπτες, στο πλαίσιο της κρητικής φιλοξενίας.
Παράλληλα, συγκαταλέγεται στις βασικές πηγές εσόδων των αμπελουργών και των παραδοσιακών αποσταγματοποιών της Κρήτης, καθώς παράγουν και εμπορεύονται σημαντικές ποσότητες τσικουδιάς.
Το Υπουργείο λοιπόν αποφασίζει να αφαιρέσει την ονομασία «τσικουδιά» & «τσίπουρο», στο χύμα προϊόν και το «ονομάζει» «παραδοσιακό απόσταγμα διημέρων», κάτι το οποίο απαξιώνει το προϊόν και πλήττει οικονομικά τους μικρούς παραδοσιακούς αποσταγματοποιούς, προς όφελος των «μεγάλων» ποτοποιών.
Σύμφωνα με το όσα υποστήριξε ο Υπουργός, οι μικροί αποσταγματοποιοί θα κατοχυρώσουν άλλα διαχρονικά αιτήματά τους, όπως φορολογικά, αύξηση της ποσότητας που μπορούν να παράγουν κ.α. Αλλά πουθενά δεν αναφέρεται – κ. Υπουργέ – ότι το ένα αναιρεί το άλλο και ότι για να ικανοποιηθούν τα χρόνια αιτήματά τους, πρέπει να απολέσουν την ονομασία του προϊόντος τους, ούτε με βάση τους Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Επίσης, έχει κατατεθεί φάκελος για την κατοχύρωση της Τσικουδιάς ως Π.Γ.Ε. Κρήτης, για το τυποποιημένο προϊόν, όπου οι τεχνικές προδιαγραφές είναι «κομμένες και ραμμένες στα μέτρα» των μεγάλων ποτοποιών, οι οποίοι ωστόσο απορροφούν πολύ μικρή ποσότητα, στο σύνολο της παραγόμενης στο νησί.
Η ξεκάθαρη θέση όλων μας πρέπει να είναι, η τσικουδιά να τυποποιείται. Γιατί μόνο το τυποποιημένο προϊόν, με συγκεκριμένες προδιαγραφές, αποκτά ταυτότητα και υπεραξία.
Επομένως κρίνεται αναγκαία η τροποποίηση των τεχνικών προδιαγραφών, που περιλαμβάνονται στον υποβληθέντα φάκελο για τη Γεωγραφική Ένδειξη «Τσικουδιά Κρήτης», προκειμένου να μπορούν να πιστοποιήσουν το προϊόν τους και οι μικροί αποσταγματοποιοί.
Επιπλέον, παράλληλα να τους δοθούν κίνητρα μέσω χρηματοδοτικών προγραμμάτων, με σκοπό την αναβάθμιση του εξοπλισμού τους, για να μπορούν να τυποποιούν το προϊόν τους.
Αναφορικά με το χύμα προϊόν, δεν πρέπει να χαθεί η ονομασία, καθώς τη δεδομένη χρονική στιγμή, αφορά σε όλη σχεδόν την παραγωγή του νησιού μας.
Παραδείγματα από άλλα προϊόντα, όπως το ελαιόλαδο, που στην περίπτωση, που δεν είναι πιστοποιημένο ως Π.Ο.Π. ή Π.Γ.Ε. δεν χάνει οποιοδήποτε συμβατικό ή βιολογικό προϊόν, την ονομασία ελαιόλαδο. Για παράδειγμα, δε λέγεται «απόσταγμα ζύμης μαλακτήρα»! Το ίδιο ισχύει και για τον οίνο.
Είναι απαραίτητο λοιπόν, να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε σθεναρά το αίτημά μας, ώστε να μη χαθεί η ονομασία «τσικουδιά» για το χύμα προϊόν, καθώς κάτι τέτοιο θα επιφέρει, την πλήρη απαξίωσή του. Ο καταναλωτής θα βρεθεί στο καφενείο να ζητά «απόσταγμα διημέρων» και ο καφετζής που τώρα με το ζόρι αγοράζει 2,5€ το λίτρο, μετά θα το προμηθεύεται μόλις, με 1,00€; Έτσι οδηγούμαστε σίγουρα στην εκμηδένιση της παραγωγής του προϊόντος αυτού.
