Ο εθισμός στο τζόγο μάστιγα της εποχής – Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί

Petite Perle 300×250

Ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια, οι ζωές που καταστρέφονται, οι οικογένειες που διαλύονται και το «παράθυρο» ελπίδας που ανοίγει το ΚΕΘΕΑ

Ο εθισμός στον τζόγο αποτελεί μια μάστιγα της εποχής και αφορά, δίχως αμφιβολία, όλες τις ηλικίες, ανεξαρτήτως κοινωνικού υπόβαθρου. Υπάρχουν περιπτώσεις που η ενασχόληση με το στοίχημα και τα τυχερά παιχνίδια μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρότατο πρόβλημα για ορισμένους ανθρώπους και την οικογένειά τους.

Η υπεύθυνη Ανοικτής Δομής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ «Αριάδνη», Μαρία Σμυρνάκη, μίλησε στη «ΝΚ» για τις αιτίες που ωθούν τους ανθρώπους να συνεχίζουν να παίζουν ακόμα και όταν ξεπεράσουν τα όριά τους, για τα συμπτώματα κάποιου που θεωρείται εθισμένος, αλλά και για τη θεραπεία που εφαρμόζεται στο ΚΕΘΕΑ «Αριάδνη»… «Η ίδια η διαδικασία του παιχνιδιού, δηλαδή το να παίζει κανείς, δημιουργεί μια έξαψη στο σώμα του ατόμου οργανικά, διανοητικά, πνευματικά, συναισθηματικά, αλλά και βιολογικά, με την υπερέκκριση ντοπαμίνης που υπάρχει εκείνη την ώρα. Σε συνδυασμό με την πιθανότητα για το χρηματικό κέρδος, το άτομο ωθείται στο να θέλει να επαναλάβει αυτή την εμπειρία. Από μόνοι τους αυτοί οι δύο παράγοντες είναι που κάνουν τους ανθρώπους να θέλουν να επαναλάβουν αυτή την εμπειρία. Κι αυτή η διάθεση δεν επηρεάζεται από την έκβαση του παιχνιδιού, από το αν κέρδισε ή αν έχασε», ξεκαθαρίζει η κ. Σμυρνάκη σε ερώτηση γιατί ένα άτομο εξακολουθεί να παίζει χωρίς να ελέγχει τα όριά του. Παράλληλα μας επισημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια το ότι πολλές φορές ένας εθισμένος υποστηρίζει ότι παίζει για τα λεφτά του, καθώς όταν κερδίζει δεν τα εκμεταλλεύεται υπέρ του: «Πολλές φορές αν ρωτήσουμε κάποιον θα πει ότι "παίζω για να κερδίσω λεφτά". Δεν είναι αυτός ο πραγματικός λόγος. Ο τζογαδόρος δεν παίζει για τα λεφτά… Γιατί, αν έπαιζε για τα λεφτά, απλά θα τα αξιοποιούσε μετά. Ο τζογαδόρος, δηλαδή ο άνθρωπος που έχει προβληματική ή παθολογική ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια, δεν παίζει για το χρήμα, παίζει γι' αυτή την κατάσταση του μυαλού που βιώνει, γι' αυτή την εμπειρία. Είναι ένας τρόπος να βρίσκει το δικό του καταφύγιο για να αντέχει τις δυσκολίες που έχει η ζωή του».

Το διαδίκτυο

Η κ. Σμυρνάκη αναφέρθηκε και στις διαφορές ανάμεσα σε ηλεκτρονικό και διαδικτυακό τζόγο. Όπως επισήμανε, «υπάρχουν κάποιες διαφορές ανάμεσα στον ηλεκτρονικό και τον διαδικτυακό τζόγο. Στον ηλεκτρονικό τζόγο υπάρχει μια απέραντη προσβασιμότητα: Μπορεί κάποιος να παίζει από οπουδήποτε και μόνος του. Στον "παραδοσιακό" τζόγο, υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ των ατόμων: Θα κάνουν την πλάκα τους και αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως "ανάχωμα". Δε λέω ότι ο "παραδοσιακός" είναι κάτι καλό, απλά συγκρίνω την ταχύτητα με την οποία μπορεί ο ηλεκτρονικός τζόγος να οδηγήσει σε μεγάλο αδιέξοδο».

«Όλη η ζωή γύρω από τον τζόγο»

Σε ερώτηση σχετικά με το ποια είναι τα βασικά συμπτώματα ενός εθισμένου, η κ. Σμυρνάκη δηλώνει ότι συνήθως o εθισμένος κατακλύζεται από την επιθυμία να παίξει, ενώ τις πιο πολλές φορές αρνείται να δεχτεί ότι έχασε, με αποτέλεσμα να παίζει ξανά.

«Ο άνθρωπος κατακλύζεται από την επιθυμία του να παίξει. Όλη του τη ζωή, ό,τι κάνει είναι συνδεδεμένη γύρω από τον τζόγο. Έχει κάνει ο ίδιος κάποιες ανεπιτυχείς προσπάθειες για να σταματήσει τον τζόγο, αλλά δεν τα καταφέρνει. Παρά πολλές φορές έχει ζητήσει δανεικά για να καλύψει τα κενά που δημιουργούνται από τον τζόγο. Μπορεί να έχει κλέψει και χρήματα. Κι όλο αυτό που χάνει τον έλεγχο με τον τζόγο έχει σημαντικές επιπτώσεις στο πώς νιώθει με τον εαυτό του: Νιώθει φόβο, ντροπή, απελπισία ή ακόμα μπορεί και να οδηγηθεί σε πράξεις αυτοκτονίας».

Σύμφωνα με την κ. Σμυρνάκη, «ένα βασικό χαρακτηριστικό του τζογαδόρου είναι η πεισματική άρνηση της ήττας. Ενώ παίζει κατά κύριο λόγο για την έξαψη και την πιθανότητα του χρηματικού κέρδους, όποτε χάνει – που είναι οι περισσότερες φορές – δεν μπορεί να δεχτεί ότι έχασε και επιστρέφει ξανά πίσω. Δε θα πάρει πίσω τα χαμένα. Άλλο το τι λέμε στον εαυτό μας και άλλο το τι λέει η πραγματικότητα».

Σπίτια που καταρρέουν

Παράλληλα, η κ. Σμυρνάκη για τις επιπτώσεις του τζόγου και στον τομέα της οικογένειας υπογραμμίζει: «Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που βλέπουμε στις οικογένειες των τζογαδόρων είναι ότι, επειδή ακριβώς στην εξάρτηση από τον τζόγο υπεισέρχεται το χρήμα, αυτό είναι κάτι που επηρεάζει πάρα πολύ τις οικογένειες – τα παιδιά και τη σύζυγο – οπότε πλήττει πάρα πολύ την οικογένεια το θέμα του τζόγου. Πολλές φορές οι γυναίκες ή οι άντρες των ανθρώπων που έχουν θέμα με τον τζόγο θα κινητοποιηθούν για να ζητήσουν βοήθεια, γιατί ουσιαστικά καταρρέει το σπιτικό τους».

Όπως προσθέτει η υπεύθυνη της Ανοικτής Δομής Υποστήριξης του ΚΕΘΕΑ "Αριάδνη", «όταν μιλάμε για "προβληματικό" και "παθολογικό τζόγο", θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι ακριβώς ένα πράγμα. Η πραγματική ενασχόληση με τον τζόγο είναι σε ένα συνεχές επίπεδο. Τον πρώτο καιρό είναι που κάποιος χάνει τον έλεγχο με τον εαυτό του, που δεν μπορεί να συγκρατηθεί και να παίξει μόνο ένα μικρό ποσό, αλλά όλο και αναιρεί τις υποσχέσεις προς τον εαυτό του και παίζει περισσότερα, και σε είναι ένα συνεχές μοτίβο που φτάνει μέχρι τον παθολογικό τζόγο. Η εξάρτηση του παθολογικού τζόγου, τώρα, και η ενασχόλησή του με αυτόν είναι πιο βαριά. Όσο περισσότερο προχωράει σε αυτό το συνεχές, τόσο πιο έντονα είναι τα χαρακτηριστικά του καταναγκασμού και της παρόρμησης στον παθολογικό τζόγο. Για να καταλάβετε, διεθνώς τα ποσοστά σε σχέση με την εξάρτηση στον παθολογικό τζόγο είναι περίπου 1% του πληθυσμού και στον προβληματικό τζόγο 2,3% του παγκόσμιου πληθυσμού».

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί

Οι ομάδες θεραπείας του ΚΕΘΕΑ «Αριάδνη»

Σχετικά με ποια είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, η κ. Σμυρνάκη ανέφερε τις ομάδες θεραπείας, τόσο για τα ίδια τα άτομα που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα εθισμού, όσο και για τις οικογένειες των ατόμων. «Η πιο ενδεδειγμένη λύση για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων είναι η ομάδα θεραπείας, οι θεραπευτικές ομάδες. Ουσιαστικά είναι ομάδες στις οποίες συμμετέχουν άνθρωποι που έχουν ακριβώς την ίδια εξάρτηση και συντονίζονται από επιστήμονες που είναι ψυχολόγοι, είναι το θεραπευτικό προσωπικό, και μέσα από αυτές τις ομάδες τα μέλη βιώνουν μια πάρα πολύ σημαντική εμπειρία, γιατί νιώθουν ότι οι άλλοι τούς καταλαβαίνουνε. Οπότε υπάρχει κατανόηση, αποδοχή, συμβουλές, ο ένας βοηθά τον άλλο και υπάρχει επιστημονική υποστήριξη που διασφαλίζει κάποια πράγματα. Από ό,τι φαίνεται, έχει πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα».

Για τη διαδικασία η οποία απαιτείται για να ενταχθεί κάποιος στις θεραπείες, η υπεύθυνη της Ανοικτής Δομής μάς ανέφερε τα εξής: «Ο ενδιαφερόμενος παίρνει ένα τηλέφωνο στο 2810/319.505 για το Ηράκλειο και κλείνει ένα πρώτο ραντεβού. Θέλει κάποιο χρόνο σε προσωπικό επίπεδο να τον προετοιμάσεις, να γνωριστούμε και μετά το επόμενο βήμα είναι να ενταχθεί στην ομάδα ατομικής θεραπείας. Την ίδια διαδρομή ακολουθεί και η οικογένειά του. Για παράδειγμα, αν έρθει η σύζυγος ενός ατόμου που υποφέρει από τον εθισμό στον τζόγο, θα κάνει μια-δυο συναντήσεις και μετά θα ενταχθεί στη δική της ομάδα, που είναι "η οικογένεια για τον τζόγο". Οι ίδιοι οι τζογαδόροι είναι τόσο βουτηγμένοι στο πρόβλημά τους, που είναι αδύνατον να το δουν πρώτοι. Συνήθως πρώτα έρχονται τα μέλη της οικογένειας και όχι ο ίδιος που έχει το πρόβλημα».

Πηγή: neakriti

Ροή ειδήσεων - ΡΟΗ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ