Μέσα στο βούρκο η οθωμανική κρήνη στο Καμάρι

Το Καμάρι Μαλεβιζίου μπορεί να είναι σήμερα ένα χωριό με λιγοστούς κατοίκους όμως στο παρελθόν γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και μάρτυρες του παραμένουν τα μνημεία του, των οποίων ωστόσο η κατάσταση στις μέρες μας δεν είναι η καλύτερη δυνατή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η οθωμανική κρήνη του χωριού, την οποία συναντάμε μερικές δεκάδες μέτρα πριν από το πρώτο σπίτι και σε επαφή με τον κεντρικό δρόμο του οικισμού, στα αριστερά του.

Όπως είναι γνωστόν οι Οθωμανοί έδιναν μεγάλη σημασία στην παρουσία νερού σε κάθε τόπο που κατακτούσαν καθώς το νερό έπαιζε και παίζει και σημαντικό ρόλο στις λατρευτικές τους ανάγκες.

Έτσι φρόντιζαν οι πρώτες κατασκευές τους να είναι κρήνες, τις οποίες μάλιστα κατασκεύαζαν επιφανείς Οθωμανοί και τις προσέφεραν στις τοπικές κοινωνίες για να ξεδιψούν και να αξιοποιούν το νερό τους.

Μια τέτοια κρήνη έφτιαξε και μια χανούμισσα, όπως αναφέρει η σχετική αφιερωματική επιγραφή, και την δώρισε στους κατοίκους του Καμαρίου. Όμως δυστυχώς οι Αρχές του τόπου την συγκεκριμένη κρήνη δεν την σεβάστηκαν, κατανοώντας πως πλέον, μετά από τόσους αιώνες, λειτουργεί ως μνημείο για το χωριό.

Από προηγούμενη Δημοτική Αρχή κατασκευάστηκε, στο σημείο όπου βρίσκεται η κρήνη, ένα σπιτάκι που φιλοξενούσε μηχανήματα γεώτρησης ενώ μπροστά από την βρύση στήθηκε μια τσιμεντένια πλατφόρμα που έκοψε κάθε δίοδο για να φεύγουν τα στάσιμα νερά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι εικόνες που βλέπετε στο σχετικό φωτογραφικό υλικό.

Τα νερά, που έχουν μετατραπεί σε βούρκο αποτελώντας εστία μόλυνσης και τη χειρότερη δυνατή εικόνα που συναντά όποιος επισκεφθεί το Καμάρι στην είσοδο του, έχουν καλύψει το μνημείο μέχρι τη μέση. Ο κίνδυνος για την καταστροφή του είναι υπαρκτός καθώς το νερό παραμένει εκεί χειμώνα καλοκαίρι τώρα και πολλά χρόνια.

Οι αλλεπάλληλες οχλήσεις στο Δήμο Μαλεβιζίου να έλθει και να αποκαταστήσει το χώρο έχουν πέσει στο κενό με τους κατοίκους με μεγάλο παράπονο να αναφέρουν πως αν ζούσε σήμερα η χανούμισσα που έφτιαξε τη βρύση θα έκλαιγε μαζί τους για την κατάντια που παρουσιάζει.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να σπάσει η τσιμεντένια, άχρηστη, πλατφόρμα για να απελευθερωθεί το νερό και να μην στερνιάζει. Παράλληλα επειδή το σπιτάκι με τη μηχανήματα πλέον δεν έχει καμία χρήση και λειτουργία θα μπορούσε να γκρεμιστεί και στη θέση του να γίνει ένα κιόσκι με παγκάκια για να μπορεί κανείς να καθίσει και να απολαύσει τη δροσιά των ψηλών δέντρων και της κρήνης. Να σημειώσουμε πως λόγω εγκατάλειψης έχουν γεμίσει με χώμα και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη βρύση κι έτσι πλέον δεν υφίσταται πρόσβαση από την πλευρά του δρόμου.

Αν πραγματικά ο Δήμος Μαλεβιζίου θέλει να υπάρχει ζωή στα χωριά του πρέπει να σκύψει με ενδιαφέρον πάνω στα μικρά αλλά ζωτικά για τη συγκράτηση των πληθυσμών τους ζητήματα.

Ξεκινώντας από τους αγροτικούς δρόμους και φθάνοντας μέχρι τα μνημεία τους πρέπει να μεριμνήσει ώστε να γίνει περισσότερο ποιοτική και εύκολη η ζωή των ανθρώπων που με πολύ προσπάθεια παραμένουν εκεί, θεματοφύλακες του παρελθόντος και εγγυητές του μέλλοντος.