Γράμμα στον πατέρα μας

Τα παιδιά του Μπάμπη Σκουλά, Κώστας , Δημήτρης και Μαριάννα γράφουν στον πατέρα τους…

Κανένας άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ αρκετά έτοιμος ψυχολογικά , ώστε να δεχτεί την απώλεια ενός δικού του ανθρώπου . Πόσο μάλλον όταν αυτή έρχεται τόσο πρόωρα και τόσο απρόσμενα .Το παρακάτω γράμμα αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής και ένα τεράστιο ευχαριστώ για τον λατρεμένο μας πατέρα που μας μεγάλωσε και μας ανέθρεψε με τόση αγάπη και αφοσίωση , αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για εμάς αλλά και για εκείνους που θεωρούν ότι ο δρόμος της ανιδιοτέλειας , της τιμής , της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς είναι ο μοναδικός δρόμος για να μείνεις στην αιωνιότητα .

Αγαπημένε μου πατέρα ,

Βυθισμένος στην απέραντη άβυσσο των σκέψεων μου εδώ και 40 μέρες ένιωσα την ανάγκη να σου γράψω ένα γράμμα για να εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου , βγάζοντας από μέσα μου όλο τον πόνο , την οργή και την αγανάκτηση για την αναπάντεχη απώλειά σου και τον άδικο χαμό σου .

Ίσως δεν πάρω καμία απάντηση από εσένα για αυτό το γράμμα , ούτε να μπορέσω ποτέ να γυρίσω τον χρόνο πίσω για να αλλάξω τα πράγματα ή έστω να προσπαθήσω εκείνη την τελευταία σου στιγμή να δώσω άλλη τροπή στο γεγονός που μας μαύρισε την ψυχή και σε πήρε από κοντά μας . Να είμαι τουλάχιστον εκεί δίπλα σου , όπως ήσουν πάντα εσύ για εμάς , ώστε να μην νιώσεις ποτέ πατέρα μου μόνος .

Σου γράφω , όχι για να σου παραπονεθώ . Πώς μπορώ άλλωστε να το κάνω αυτό όταν είχα ένα πατέρα σαν κι εσένα . Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω για όλα όσα μας πρόσφερες με τόση ανιδιοτέλεια και αφοσίωση . Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για την τόση αγάπη και στοργή που μας μεγάλωσες βάζοντας πάντα εμάς τα παιδιά σου και την μάνα μας πάνω από όλους και από όλα . Για τις τόσες όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί και για τον τρόπο που μας ανάθρεψες , δίνοντάς μας τις σωστές βάσεις με γνώμονα πάντα την τιμή , την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό .

Σου γράφω για να σου πω ότι δεν ήσουν απλά ένας πατέρας . Ήσουν το πρότυπο του πατέρα , του φίλου , του αδερφού , του οικογενειάρχη . Εσύ ήσουν τα πάντα για εμάς. Σου γράφω για να σε ευχαριστήσω για τις αρχές που μας έδωσες σαν καλός παιδαγωγός με τον μοναδικό κώδικα αξιών και ηθικής που σε διακατείχε πάντα . Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα αποφθέγματα που έκοβες από εφημερίδες και μου τα άφηνες διακριτικά κάτω από το τζάμι του γραφείου μου , όταν ήθελες να μου περάσεις κάποιο μήνυμα . Χωρίς να με πιέζεις και χωρίς να θέλεις ποτέ να επιβάλεις αυταρχικά την δική σου άποψη , μου έδινες τροφή για σκέψη , με τον ξεχωριστό σου τρόπο , ώστε να με κάνεις να καταλάβω ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος . Να με αφήσεις να επιλέξω ελεύθερα . Δεν θα ξεχάσω μικρός που παραπονέθηκα ότι ζορίζομαι με το σχολείο , όντας πολύ πιεσμένος και μπήκα στο δωμάτιό μου χτυπώντας με δύναμη την πόρτα . Δεν μου είπες τίποτα εκείνη την στιγμή -διακριτικός όπως ήσουν πάντα- και την επόμενη μέρα βρίσκω καρφιτσωμένο στις σημειώσεις μου ένα ρητό του Αριστοτέλη που έγραφε :  "Τα αγαθά κόποις κτώνται" . Αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα για το πόσο κοπίασες για να μας μεγαλώσεις και για να πετύχεις όσα πέτυχες στη ζωή σου , με τόσες στερήσεις και τόσο μόχθο , ώστε να μην μας λείψει ποτέ τίποτα .

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο ενωτικός , ευγενικός και καλόκαρδος ήσουν , λέγοντας μου ότι η ευγένεια δεν κοστίζει τίποτα και αγοράζει τα πάντα και ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους γιατί κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και έχει την δική του αξία . Γιατί μου έλεγες : " η ανθρωπιά είναι σημαντικότερη από κάθε κοινωνική τάξη "

Δεν θα ξεχάσω τη χαρά που έκανες όταν γεννήθηκε ο μικρός μας Χαραλάμπης και την ακούραστη επιθυμία που είχες να του προσφέρεις τα πάντα , αλλά και την μεγάλη προσμονή να έρθει σε λίγους μήνες και το δεύτερό σου εγγόνι . Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την αστείρευτη αγάπη που είχες για όλους μας και αυτή την χωρίς όρια δοτικότητα που σε διέκρινε .

Δεν θα ξεχάσω το περήφανο ζάλο σου , την λεβεντιά σου , την κορμοστασιά σου και αυτό το γλυκό χαμόγελο που σκόρπιζε μόνο αγάπη . Δεν θα ξεχάσω το καθάριο βλέμμα σου και τα μάτια που σε κοιτούσαν με τόση ζεστασιά και τόση ειλικρίνεια χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ίχνος κακίας μέσα τους.

 Ήσουν πάντα καλός ακροατής , έτοιμος να αφουγκραστείς τα προβλήματα όλων και να πασχίσεις να βοηθήσεις , ώστε να βρεις μια λύση για το πρόβλημά τους . Δεν θέλω όμως να μακρηγορήσω άλλο , μιλώντας για το τί ήσουν για εμάς , άλλωστε όπως ξέρουμε όλοι μας ποτέ δεν σου άρεσαν τα παινέματα και τα πολλά λόγια . Εσύ ότι ήθελες να πεις , το έλεγες με τις πράξεις σου .

Σου γράφω απλά για να σου πω πόσο πολύ θα μου λείψουν τα πάντα σ 'εσένα . Θα μου λείψουν οι αμέτρητες συζητήσεις εφ' όλης της ύλης που κάναμε πάντα . Αυτό όμως που θα μου λείψει περισσότερο από όλα είναι η ξεχωριστή παρουσία σου , η αρχοντιά σου και η καλή σου συντροφιά . Μόνο που σε κοίταζα μου έφτανε . Σε καμάρωνα πάντα . Ένιωθα τόσο περήφανος , ευγνώμων και ξεχωριστός που σε είχα πατέρα . Ελπίζω όλα τα παιδιά να αισθάνονται την ίδια περηφάνια για τον πατέρα τους , όπως αυτή που νιώθουμε εμείς για σένα .

Πατέρα , δεν ξέρω αν φτάσει ποτέ αυτό το γράμμα εκεί που είσαι , αλλά θέλω να ξέρεις ότι όσο και να σε είχα δεν θα μου ήταν ποτέ αρκετό . Οι χαρές τελικά δεν κρατάνε ούτε πολύ , ούτε για πάντα . Δεν στενοχωριέμαι μόνο για τον τρόπο που έφυγες , στενοχωριέμαι πιο πολύ για αυτά που δεν πρόλαβες να ζήσεις τώρα που είχες ένα σωρό πράγματα να ευχαριστηθείς και να απολαύσεις τους κόπους μιας ζωής .

Δεν ξέρω αν εκεί που βρίσκεσαι τώρα , είσαι καλύτερα ή χειρότερα , αλλά εδώ θέλω να ξέρεις ότι εμείς έχουμε το καθήκον και την υποχρέωση απέναντί σου να συνεχίσουμε τιμούμε το όνομά σου στην κοινωνία με το ίδιο ήθος , σεβασμό και αξιοπρέπεια . Έχουμε το χρέος να προστατέψουμε σαν κόρη οφθαλμού όλες τις αξίες και τα ιδανικά που μας γαλούχησες και να πορευτούμε κι εμείς στη ζωή μας πάνω στον δρόμο που μας χάραξες , με την ίδια ανθρωπιά , καλοσύνη και ανιδιοτέλεια που πορεύτηκες κι εσύ στη ζωή σου .  

Δεν ξέρω πατέρα αν οι άνθρωποι συναντιούνται ξανά μετά θάνατον και γι' αυτό δεν σε αποχαιρετώ . Γιατί , εμείς να ξέρεις πάντα θα περιμένουμε να ανοίξει η πόρτα του σπιτιού και να είσαι εσύ . Πάντα θα περιμένω να ακούσω τα βήματά σου από τις σκάλες του σπιτιού και να πω : "Ήρθε ο πατέρας μου!" . Πάντα θα περιμένω να με ξαναπάρεις τηλέφωνο να δεις αν είμαστε καλά και να ρωτήσεις αν θέλουμε να μας φέρεις κάτι γυρίζοντας στο σπίτι . Εμείς πατέρα δεν θέλουμε να μας φέρεις ή να μας δώσεις τίποτε άλλο . Μας τα πρόσφερες όλα τόσο απλόχερα . Εμείς θέλουμε να έρθεις πάλι πίσω , να σε σφιχταγκαλιάσουμε και να σου πούμε για μια τελευταία φορά πόσο πολύ σε ΑΓΑΠΑΜΕ .

Υ.Γ Tην καλοσύνη της ψυχή σου δεν φτάνει κανείς, ούτε δια ξηράς, ούτε δια θαλάσσης!

Με αγάπη ,

Τα παιδιά σου, Κώστας, Δημήτρης, Μαριάννα Σκουλά