Μάθημα ζωής στο Γυμνάσιο Κρουσώνα – Έμαθαν από τυφλούς πώς διαβάζουν και πώς παίζουν σκάκι! (φωτογραφίες)

Ένα σπουδαίο μάθημα ζωής είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα παιδιά του Γυμνασίου Κρουσώνα διδασκόμενοι από μέλη της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Κρήτης και ειδικούς για το πως είναι κανείς να μην βλέπει και ωστόσο να έχει μια κανονική ζωή!

Τα παιδιά είχαν δεκάδες ερωτήσεις και έμαθαν από τους ανθρώπους της κοινότητας των τυφλών πως κινούνται, πως διαβάζουν, πως  παίζουν ποδόσφαιρο, σκάκι και πως χρησιμοποιούν το λευκό μπαστούνι.

Όλα τα μικρά θαύματα που έγιναν στο χώρο του σχολείου αναφέρονται αναλυτικά στο παρακάτω κείμενο:

΄"Τη Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024 το Γυμνάσιο Κρουσώνα επισκέφτηκαν ο Πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Κρήτης Μενέλαος Μαρκοδημητράκης, η γραμματέας του σωματείου, φιλόλογος και εκπαιδεύτρια της γραφής και ανάγνωσης Braille Σοφία Μονιάκη, ο φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΕΛΜΕΠΑ Γιώργος Δασκαλάκης και η απόφοιτος Ψυχολογίας Κωνσταντίνα Κουμπενάκη, προκειμένου να μιλήσουν στα παιδιά για την αναπηρία της όρασης.

Ο Μενέλος Μαρκοδημητράκης ρώτησε τα παιδιά αν θέλουν να ρωτήσουν κάτι πριν να ξεκινήσουν. Ακολούθησε ένας καταιγισμός ερωτήσεων. Ο Κωνσταντίνος Βιδάκης έκανε πολλές και πολύ ωραίες ερωτήσεις αλλά και άλλα παιδιά, όπως ο Μανόλης Παραχεράκης, ο Γιώργος Λεμονάκης, η Μαρία Βιδάκη, η Μαρία Αγγελιδάκη, η Κατερίνα Τρυπιδάκη, ο Αντώνης Καλεμάκης, ο Νίκος Πυργιανάκης, ο Νίκος Μακατουνάκης κ.ά..:

• Βλέπετε χρώματα στα όνειρά σας;
• Βλέπουν μαύρο οι τυφλοί;
• Γεννηθήκατε χωρίς να βλέπετε ή προέκυψε στην πορεία της ζωής σας;
• Πώς τυφλωθήκατε;
• Μένετε μόνοι σας ή με άλλους;
• Πώς ζητάτε βοήθεια αν είστε μόνοι και κάτι συμβεί.
• Υπάρχει πιθανότητα να ξαναδείτε;
• Θέλετε να δείτε;
• Πώς πληρώνετε με πλαστικό χρήμα; Πώς προφυλάσσεστε από τον κίνδυνο να μην σας ξεγελάσουν και σας κλέψουν;
• Πώς ξεχωρίζετε τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα;
• Για να περάσετε στις σχολές σας δώσατε πανελλήνιες;
• Τι επαγγελματική αποκατάσταση υπάρχει στην ενήλικη ζωή σας;
• Σας έχουν κάνει ποτέ bullying;
• Τι κινητά έχετε; Είναι σαν τα δικά μας;
• Πώς ξέρετε τι ώρα είναι; Πώς διαβάζετε την ώρα στο ρολόι που φοράτε;
• Πώς επιλέγετε τους φίλους σας;
• Πώς παίζετε αθλήματα;

Τα παιδιά συνέχισαν να ρωτάνε πολλά γιατί ήθελαν να μάθουν, να γνωρίσουν…

Ο Μενέλαος Μαρκοδημητράκης, αλλά κυρίως ο Γιώργος και η Κωνσταντίνα  απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών με ειλικρίνεια και υπομονή.

Οι καλεσμένοι μας έφεραν να δείξουν στα παιδιά ένα ακόμα αγαπημένο παιχνίδι, το σκάκι. Και ενώ ο ήχος ήταν ο οδηγός στο προηγούμενο παιχνίδι/άθλημα, στο σκάκι η αφή είναι αυτή που οδηγεί τους παίχτες στις σωστές κινήσεις. Το σκάκι των τυφλών είναι με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένο ώστε τα άσπρα τετράγωνα να ξεχωρίζουν από τα μαύρα, καθώς δεν είναι στο ίδιο επίπεδο αλλά και τα πιόνια ξεχωρίζουν καθώς τα μαύρα διαθέτουν μια μικρή προεξοχή στην κορυφή τους. Τα πιόνια όλα μπαίνουν σε οπές που υπάρχουν σε κάθε τετράγωνο για να σταθούν στο σκάκι.

Σειρά είχε το λευκό μπαστούνι! Υπάρχει μέρα μάλιστα αφιερωμένη σε αυτό. 15 Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Μέρα Λευκού Μπαστουνιού, προκειμένου να αναδειχθεί η σημασία της χρήσης του για τα άτομα με προβλήματα όρασης που επιδιώκουν μία ανεξάρτητη διαβίωση. Το λευκό μπαστούνι βοηθάει τον τυφλό να προσανατολιστεί στο χώρο αλλά και να εντοπίσει τυχόν εμπόδια. Παράλληλα, είναι μια ένδειξη και για τον υπόλοιπο κόσμο ότι το άτομο που το κρατάει είναι τυφλό.

Ο Γιώργος κινήθηκε στο χώρο με το μπαστούνι, δείχνοντας στα παιδιά τη χρησιμότητά του.

Μας μίλησαν και για τον σκύλο οδηγό. Σκύλο-οδηγό δεν μπορούν να έχουν όλοι οι τυφλοί, μόνο εκείνοι που αποδεδειγμένα κινούνται πολύ εκτός σπιτιού. Ούτε όλα τα σκυλιά μπορούν να γίνουν οδηγοί τυφλών. Πολύ λίγα καταφέρνουν να περάσουν την εκπαίδευση που απαιτείται.

Μας ανέφερε η Κωνσταντίνα τους οδηγούς όδευσης τυφλών που υπάρχουν στα πεζοδρόμια και ρώτησε τα παιδιά αν αναρωτιούνται γιατί δε βλέπουν πολλούς τυφλούς να κινούνται στους δρόμους. Την απάντηση δε χρειάστηκε να τη δώσουμε βέβαια…

Μας μίλησε επίσης για την τεχνολογία και πόσο πολύ βοηθάει τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, όπως είναι η εφαρμογή Be my eyes, όπου μπορεί ένας τυφλός να ρωτήσει εθελοντές χωρίς πρόβλημα όρασης οτιδήποτε, όπως αν τους πηγαίνουν τα ρούχα που φοράνε…

Μας έδειξαν επίσης τη γραφομηχανή και τη γραφή Braille, που οι τυφλοί διαβάζουν ψηλαφώντας με τα δάχτυλα.

Η δράση έκλεισε με τη μελωδική φωνή της Κωνσταντίνας, τη μουσική του Γιώργου και με αγαπημένες μελωδίες και τραγούδια: "Απόψε θέλω να πιω", "Φραγκοσυριανή", "Απόψε στις ακρογιαλιές αντιλαλούν διπλοπενιές" κ.ά., ενώ τα παιδιά συνόδευαν το ρυθμό με παλαμάκια.

Η Δήμητρα Μαρκοπούλου ψιθύρισε κάτι για την "Αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα"…

Πόσο δίκιο έχει ο Γιώργος που φοβάται να δει αυτά που βλέπουμε εμείς οι δεσμώτες του σπηλαίου, τις σκιές των ειδώλων των αληθινών αντικειμένων και προσώπων… δηλαδή πόσα επίπεδα μακριά από την αλήθεια; Γιατί αν δει με τα δικά μας μάτια, δε θα βλέπει πια με τα μάτια της ψυχής… αυτά που είναι αληθινά και σημαντικά.

Ο Γιώργος και η Κωνσταντίνα μας είπαν τις ιστορίες τους, μας άνοιξαν την καρδιά τους, μας είπαν την αλήθεια με ήρεμη και σταθερή φωνή, γιατί η Αλήθεια λέγεται ήρεμα, δεν έχει ανάγκη τις φωνές για να πείσει, επειδή είναι αυτή που είναι και δε χρειάζεται να επιβληθεί. Και η αλήθεια είναι ότι η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στο να κάνουμε αυτά που μας αρέσουν, η ομορφιά βρίσκεται στις μελωδίες και τις μουσικές, στην αφή των λέξεων, στους ήχους-οδηγούς, στο να δίνεις τον αγκώνα σου στον άλλο και αυτός να σε εμπιστεύεται, στο να ψηλαφίζεις τον κόσμο ώστε να μη χάνεις την επαφή με όσα έχουν αξία…

Ο Γιώργος και η Κωνσταντίνα μάς έκαναν ένα δώρο στην επίσκεψή τους αυτή, μας βοήθησαν να ανοίξουμε για λίγο τα μάτια της ψυχής και να κλείσουμε τα άλλα, τα απατηλά, αυτά που βλέπουν ως αληθινά τα είδωλα και τις σκιές, την επιτυχία στο χρήμα, τη νίκη στον πόλεμο, τη συγκάλυψη στη δολοφονία, τη θεοποίηση κάθε άδικου νόμου, την υποταγή στους ανάξιους, το κέρδος στην εκμετάλλευση, την αυτοπραγμάτωση στον έλεγχο και τη χειραγώγηση, το διαφορετικό στον άλλον…

Η δεύτερη συγκλονιστική στιγμή ήταν όταν η Κωνσταντίνα είπε: "Θέλουμε να δουλέψουμε, γιατί μπορούμε να προσφέρουμε". Η Κωνσταντίνα είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε και ζητάμε το αυτονόητο, το δικαίωμα στην εργασία και αξιοπρεπείς μισθούς.

Ευχαριστούμε πολύ τους τέσσερις καλεσμένους μας που ήρθαν στο σχολείο μας και μας έδειξαν και μας είπαν όλα αυτά τα σημαντικά κι ευχόμαστε στα παιδιά το όνειρό τους να εργαστούν κάποτε σε σχολείο ως κοινωνικός λειτουργός ο Γιώργος και ως ψυχολόγος η Κωνσταντίνα, να πραγματοποιηθεί, γιατί έτσι πρέπει να γίνει.