Ροδαρές με χρώματα κι αρώματα ξυπνούν τις παιδικές μας αναμνήσεις

Πολύτιμες αναμνήσεις, αναμνήσεις που μοιράστηκα με φίλους, ξαδέρφια, γονείς, θείους και παππούδες, μου ξύπνησε η σημερινή Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

Της Μαρίας Καλλέργη

Και μπορεί να μην πήγα στην εκκλησία και να μην πήρα ροδαρές, αλλά οι αναμνήσεις μου ήταν ολοζώντανες ξανά.

Οι ροδαρές! Ένα κομμάτι από το παζλ που "έντυσε" με μυρωδιές, γλύκα και αγάπη τα παιδικά μας όνειρα. Η προετοιμασία άρχιζε από την προηγούμενη μέρα καθώς γυρίζαμε με τα πανεράκια μας το χωριό να μαζέψουμε τα λουλουδάκια που θα τις φτιάχναμε.

Κι οι νοικοκυρές μας περίμεναν, και γαλαντόμες καθώς ήταν άδειαζαν κήπους και γλάστρες για να δώσουν τα καλύτερα τους λουλούδια για τις ροδαρές. Κρινάκια, ζουμπούλια ακόμα και αθάνατος βασιλικός προφυλαγμένος καλά σε μια γωνιά της αυλής από τις καιρικές συνθήκες.

Και μετά το βράδυ του Σαββάτου γίνονταν η μεγάλη μάζωξη, στο σπίτι του παππού όπως πάντα. Όλα μοσχοβολούσαν λουλούδια κι Άνοιξη. Ευλάβεια και κατάνυξη για τη Σταυροπροσκύνηση. Κι εμείς εκεί με τα μικρά μας χεράκια, πιάναμε τα λουλουδάκια τα κόβαμε τα "ταιριάζαμε" και τα δέναμε. Βάζαμε κι ένα κομμάτι αρισμαρί.

Κι η λεκανίδα με το νερό, που έμπαιναν για να διατηρηθούν όλο και γέμιζε. Τι κι αν μαζευόμαστε νωρίς για να τελειώσουμε και νωρίς; Πάντα περασμένα μεσάνυχτα φεύγαμε για τα σπίτια μας. Κι άντε μετά οι σκέψεις να μη σε αφήνουν να κοιμηθείς. Σχεδόν άυπνοι ακούγαμε την πρώτη καμπάνα και τρέχαμε στο σπίτι του παππού να πάρουμε τις ροδαρές.

Μισονυσταγμένοι και μισοκοιμισμένοι, η αλήθεια είναι, ακούγαμε τη λειτουργία και περιμέναμε την ώρα που θα μοιράζαμε τις ροδαρές. Τι χαρά ήταν αυτή! Τι ευτυχία!

Εκείνη η ανάμνηση δεν είναι απλώς μια ανάμνηση από μια πράξη θρησκευτική. Είναι η ζωή που άλλαξε, οι άνθρωποι που έφυγαν κι αυτοί που ήρθαν. Και οι γλυκές παιδικές μας αναμνήσεις, με αρώματα λουλουδιών, που κανείς δεν μπορεί να μας τις πάρει.

ΥΓ Πάνε πολλές δεκαετίες που δεν φτιάξαμε ροδαρές στο σπίτι του παππού που είναι πλέον χάλασμα, ούτε και αλλού. Όμως μου φαίνεται πως όσο κρατάμε την ανάμνηση κρατούμε "ζωντανούς" μέσα μας και τους ανθρώπους μας.

*Η φωτογραφία με τις ροδαρές είναι από την ενορία του Αγίου Νικολάου στο Γάζι