Συμπληρώνονται φέτος 83 χρόνια από εκείνον τον μαύρο Ιούνιο του 1942, όπου οι Γερμανοί κατακτητές γνωστοί για τους αποτροπιασμούς και τη βαρβαρότητά τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ 62
συμπατριώτες μας σε δυο διαδοχικές εκτελέσεις στις 3 και 14 Ιουνίου, στην περιοχή Ξηροποτάμου .
Είναι και αυτή μια σελίδα από τις πιο ζοφερές της πρόσφατης ιστορίας μας .
Οι 62 Εθνομάρτυρες –ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μηνάς Γεωργιάδης,
Δήμαρχος Ηρακλείου από το 1934 έως το 1940– αντιμετώπισαν με υπερηφάνεια το
εκτελεστικό απόσπασμα, θυσιάστηκαν για την πολύτιμη ελευθερία και γράφτηκαν στο Πάνθεον των ηρώων.
Το εκκλησάκι των 62 Μαρτύρων όπου αναπαύονται είναι το μόνο που έχει χτιστεί πάνω σε λείψανα ανθρώπων.
Φρόντισε για αυτό μετά την απελευθέρωση ο καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς και έχτισε την εκκλησία όπου κάτω από την Αγία Τράπεζα έχουν τοποθετηθεί τα οστά των 62 Μαρτύρων.
Το πρωί του Σαββάτου παρουσία πολιτικών και στρατιωτικών αρχών τελέστηκε το καθιερωμένο αρχιερατικό Μνημόσυνο όπου οι δήμοι Ηρακλείου και Μαλεβιζίου τίμησαν τη μνήμη τους.
Της επιμνημόσυνης δέησης ακολούθησε το προσκλητήριο των νεκρών.
Η τελετή μνήμης ολοκληρώθηκε με την κατάθεση στεφάνων από τους επίσημους, και εκπροσώπους των οικογενειών.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο Δήμαρχος Μαλεβιζίου κ. Μενέλαος Μποκέας προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Σήμερα, σκύβουμε το κεφάλι με σεβασμό και δέος μπροστά στη θυσία των 62 Μαρτύρων. Τιμούμε τους ανθρώπους που εκτελέστηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής πριν από 83 χρόνια, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την τιμή της πατρίδας μας.
Η μνήμη τους αποτελεί φάρο που φωτίζει τον δρόμο της ιστορικής ευθύνης και του χρέους μας απέναντι στις επόμενες γενιές. Χρέος μας είναι να μην ξεχνούμε – να διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη τους και να ενώνουμε τη φωνή μας με κάθε πολίτη που υπερασπίζεται τις διαχρονικές αξίες της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ελευθερίας.
Η θυσία των 62 Μαρτύρων δεν είναι απλώς ένα κεφάλαιο της ιστορίας μας. Είναι ζωντανή παρακαταθήκη. Μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται. Κατακτάται με αγώνες και διατηρείται με συλλογική μνήμη, ενότητα και εγρήγορση.»
Το παρών στην τελετή έδωσαν οι Δήμαρχοι Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας, Ηρακλείου Αλέξης Καλοκαιρινός, οι βουλευτές της ΝΔ, Λευτέρης Αυγενάκης, Μάξιμος Σενετάκης, οι Βουλευτές
Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ, Ελένη Βατσινά, Φραγκίσκος Παρασύρης,
επίσης οι Δήμαρχοι Μινώα Πεδιάδος ,Βασίλης Κεγκέρογλου και Βιάννου Παύλος Μπαριτάκης, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, Βαγγέλης Ζάχαρης, ο Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου
Μαλεβιζίου, Λευτέρης Καλλέργης, οι αντιδήμαρχοι Μαλεβιζίου Βαγγέλης Παρασύρης Μαρίνα Βογιατζή, και Μανόλης Βίστης, Χρύσα Λυρώνη, οι νομαρχιακές επιτροπές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, οι
εκπρόσωποι των κομμάτων, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης Ελευθερίας, Ελληνική Λύση, εκπρόσωποι ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας. εκπρόσωποι των οικογενειών των 62 Μαρτύρων κ.α
Στα ιστορικά γεγονότα εκείνης της ημέρας αναφέρθηκε ο Δήμαρχος Ηρακλείου, Αλέξης Καλοκαιρινός. με αφορμή την τελετή μνήμης για τους 62 Μάρτυρες ανέφερε:
«Είμαστε εδώ τιμώντας όπως κάθε χρόνο την μνήμη των 62 Μαρτύρων, των 62 συμπολιτών μας που εκτελέσθηκαν, οι 12 στις 3 Ιουνίου και οι 50 στις 14 Ιουνίου, ανήμερα σήμερα του 1942 ως αντίποινα στην αντίσταση του Κρητικού λαού απέναντι στους κατακτητές ναζί. Θυμόμαστε ξανά μέσα και από τις ιστορίες αυτών των προσώπων αυτής της τραγικής εποχής τις μεγάλες θυσίες οι οποίες μας έφεραν εδώ, τις μεγάλες θυσίες που μας επιτρέπουν να στεκόμαστε και να βαδίζουμε και να πορευόμαστε μπροστά.
Αυτή η γη είναι ποτισμένη με πολύ αίμα, η γη στην οποία στεκόμαστε και στην οποία βαδίζουμε. Για τις σημερινές περιστάσεις όπως για όλες τις περιστάσεις τα διδάγματα από το βάθος της ιστορίας είναι χρήσιμα. Και είναι χρήσιμα και για ένα επιπλέον λόγο. Να εκτιμούμε τις διαστάσεις και το βάρος των σημερινών περιστάσεων. Ποτέ να μην υπερβάλουμε, γνωρίζοντας ότι σήμερα ζούμε υπό συνθήκες καλύτερες, υπό συνθήκες ελευθερίας και γενικότερης ευημερίας που όσο και αν είναι σχετική και με όλες τις δυσκολίες είναι αυτή την οποία μας επέτρεψαν να έχουμε και έχτισαν οι προηγούμενοι επάνω σε παρά πολύ μεγάλη δυσκολία.
Και αυτό πρέπει να μας δημιουργεί και την συναίσθηση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στην κοινωνία αλλά βεβαίως κρατώντας και την ελπίδα στην επόμενη γενιά που είναι και η ελπίδα του τόπου μας.»
