Έκανε πραγματικότητα την καλλιέργεια πέστροφας στα νερά του Αλμυρού ποταμού
Ο Κωνσταντίνος Στρατάκης ήταν ο πρώτος που έφερε μέχρι και γόνο σολομού από την Αλάσκα!
Της Κορίνας Καφετζοπούλου
Μια ιστορία βγαλμένη από το παρελθόν, που αποτυπώνει με τον πιο διδακτικό τρόπο ότι όταν το κράτος δίνει ευκαιρίες, μπορεί κάποιος να τις αρπάξει από τα μαλλιά και να μεγαλουργήσει, είναι αυτή που μας διηγήθηκε ο 85χρονος σήμερα Κώστας Στρατάκης.
Ο ίδιος βέβαια ήταν πολυπράγμων και με ό,τι καταπιανόταν έκανε επιχειρήσεις και μάλιστα επιτυχημένες!
Αβίαστα και χωρίς πολύ σκέψη από ράφτης έγινε ιχθυοκαλλιεργητής και όχι κάποιος τυχαίος.
Ο πρώτος στο Νομό Ηρακλείου και από τους πρώτους στην Ελλάδα.
Τι καλλιεργούσε; Πέστροφες και κόκκινο σολομό, στον Aλμυρό ποταμό αρχές της δεκαετίας του '70!
Στο ταβερνάκι που είχε φτιάξει, κοντά στη μονάδα του, γεύτηκαν παχουλά ψάρια όλοι οι Ηρακλειώτες και φυσικά οι ξένοι επισκέπτες.
Όλα ξεκίνησαν κάπως τυχαία
Μετά το γάμο του με την Όλγα Χατζηδάκη, ο κ. Κώστας θα εγκατασταθεί στην περιοχή του Αλμυρού ποταμού, όπου είναι η περιουσία της αείμνηστης συζύγου του.
Αν και είχε δρομολογήσει την επαγγελματική του καριέρα ως ράφτης, και μάλιστα περιζήτητος, καθώς είχε πάρει "εξειδίκευση" στο έτοιμο ρούχο, που εκείνη την εποχή άρχιζε να πωλείται στα καταστήματα του Ηρακλείου, αποφασίζει να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό.
Θα φτιάξει λοιπόν την ταβέρνα "Αλμυρός" κοντά στο σπίτι του.
Αφού έφτιαξε την ταβέρνα,ήθελε το μενού του να έχει το κάτι διαφορετικό (για την ιστορία ήταν από τους πρώτους που σέρβιραν και στρουθοκάμηλο).
Την ίδια εποχή. μια δραστήρια υπάλληλος της υπηρεσίας αλιείας επί νομαρχίας Ιωάννη Μπίσια, η ιχθυολόγος Ειρήνη Καλησπεράκη, ψάχνει να βρει ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας στο νομό Ηρακλείου. Η αναζήτηση την οδηγεί κοντά στο ποτάμι του Αλμυρού και η συνάντηση που θα αλλάξει το ρου της προσωπικής ιστορίας του κ. Κώστα, δεν θα αργήσει. Θα του δώσει τις πρώτες οδηγίες και θα αρχίσει η εντατική παρατήρηση από τον ίδιο, αφού η έναρξη της δραστηριότητας έγινε αρχικά σε πειραματικό στάδιο.
Οι πρώτοι γόνοι πέστροφας θα φτάσουν στα χέρια του από τα Γιάννενα. Εκείνη την εποχή, από το συγκεκριμένο μέρος, το υπουργείο Γεωργίας, θα κάνει τα πρώτα βήματα για να αναπτύξει την ιχθυοκαλλιέργεια στην Ελλάδα.
Οι αρχικές προσπάθειες, θα γίνουν σε μια στέρνα και θα πέσουν στο κενό. Η πέστροφα δεν αντέχει το ζεστό νερό και πεθάνει. Η δεύτερη προσπάθεια θα είναι πιο οργανωμένη.
Ο κ. Κώστας Στρατάκης θα φτιάξει τέσσερις τσιμεντένιες δεξαμενές ανοίγοντας ένα κανάλι, που τις συνδέουν με το νερό του Αλμυρού.
Η κάθε δεξαμενή είχε μήκος 3 μέτρα και φάρδος 2.5 μέτρα. Μέσα θα βάλει τους γόνους που θα φέρει ξανά από τα Γιάννενα. Ήδη τα έχει επισκεφθεί και έχει μάθει πολλά για τον τρόπο ιχθυοκαλλιέργειας.
Τις γνώσεις του πρέπει να τις προσαρμόσει στις συνθήκες του Αλμυρού ποταμού.
Αρχίζει να παρατηρεί τη θερμοκρασία του Αλμυρού και την "αλλόκοτη" συμπεριφορά του.
Χειμώνα- καλοκαίρι, όπως λέει , η θερμοκρασία του Αλμυρού ποταμού είναι 22 βαθμοί.
Το Γενάρη το νερό του Αλμυρού είναι 80% γλυκό και 20% αλμυρό.
Προς το Μάιο το νερό είναι 60% αλμυρό και 40% γλυκό.
Τον Οκτώβριο το 80% αλμυρό και το 20% γλυκό.
Υπό αυτές τις συνθήκες, προσπαθεί να βρει το ιδανικό περιβάλλον για την επιβίωση και την αναπαραγωγή της πέστροφας και το καταφέρνει. Ύστερα από λίγο διάστημα θα λειτουργεί αυτόνομα, χωρίς να έχει πλέον ανάγκη τον γόνο από τα Γιάννενα.
Μέσα σε τέσσερις με έξι μήνες η κάθε πέστροφα θα ζυγίζει 400γρ. «Στο ποτάμι αναπτυσσόταν ένας οργανισμός που έμοιαζα με γαρίδα, επιπλέον τα τάιζα τρεις φορές την ημέρα. Είχα αρκετές αναποδιές αλλά στο τέλος έμαθα».
Από την παραγωγή σιγά- σιγά μπαίνει στην κατανάλωση. Η φήμη του δεν θα αργήσει να γίνει γνωστή.
Οι ντόπιοι, οι Ηρακλειώτες και ξένοι επισκέπτες θα κάνουν ουρά στη ταβέρνα, για να φάνε φθηνό φρέσκο ψάρι.
Αρωγός στην προσπάθειά του, η Ειρήνη Καλησπεράκη που ευγνωμονεί κι ευχαριστεί, μέχρι σήμερα.
«Η Ειρήνη Καλησπεράκη ήταν ένας άνθρωπος με όραμα και στάθηκε με τις συμβουλές τη δίπλα μου σε κάθε βήμα. Ήθελε να αναπτύξει την ιχθυοκαλλιέργεια στο Νομό Ηρακλείου», θα πει αρκετές φορές ο κ. Κώστας.
Μετά την πέστροφα, σολομός από την Αλάσκα!
Το δαιμόνιο μυαλό του, δε θα σταματήσει εκεί. Θα βρει τρόπο για να καλλιεργήσει μέχρι και κόκκινο σολομό από την Αλάσκα!
«Τα αυγά του σολομού είναι "σαν το ρεβίθι". Έφερνα το γόνο από την Αλάσκα! Μου τα έστελναν αεροπορικώς μέσα σε ψυγεία από φελιζόλ με πάγο. Το εμπόρευμα μπορούσε να διατηρηθεί για τέσσερις ημέρες. Συνήθως, σε δυο ημέρες ήταν εδώ».
Εκτός από τις πέστροφες και με το σολομό λαχτάρησε ο κ. Στρατάκης. Τη μια φορά το εμπόρευμα δεν έφτασε στην ώρα του και την άλλη όταν μεγάλωναν οι σολομοί, πηδούσαν από τις χωμάτινες δεξαμενές, που τις καλλιεργούσε στον Αλμυρό ποταμό.
Τη λύση και τις δυο φόρες, του την βρήκε η Ειρήνη Καλησπεράκη.
Για να σταματήσει η απόδραση του σολομού μπήκε από πάνω δίκτυ.
Αυτή η καλλιέργεια ωστόσο δεν διήρκησε, όσο και της πέστροφας. Αν και πολλοί ήταν οι τυχεροί που γεύτηκαν σολομό από την Αλάσκα, στο ταβερνάκι του Αλμυρού.
Ο γόνος σολομού ήταν μεγάλος σαν το ρεβίθι , θα πει ο κ. Στρατάκης ( φωτογραφία πάνω δεξιά)
Η βράβευση από τον Αθανάσιο Κανελλόπουλο
Ήταν τόσο σημαντική η προσπάθεια του κυρίου Κώστα Στρατάκη, που το 1980 θα βραβευθεί από τον τότε υπουργό Γεωργίας Αθανάσιο Κανελλόπουλο, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, με την καλλιέργεια της πέστροφας σε αλμυρό νερό.
Για την επιβράβευσή του δόθηκε μια επιταγή της τάξης των 40.000 δραχμών.
Την άδεια του ο κ. Στρατάκης, με απόφαση Νομάρχη την έλαβε το 1976, μετά την ευνοϊκή προφορική εισήγηση της Ειρήνης Καλησπεράκη.
Η δραστηριότητα αυτή σταμάτησε το 1990.
