Η Λαϊκή Συσπείρωση Ηρακλείου για το νέο σχήμα της δημοτικής αρχής

To νέο σχήμα της δημοτικής αρχής, αποτελούμενο από αντιδημάρχους, γνωστά τοπικά στελέχη της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, έρχεται να δώσει συνέχεια στο έργο της Δημοτικής Αρχής Λαμπρινού, δηλαδή στην εξειδίκευση των μνημονίων και συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής στον Δήμο Ηρακλείου. Έρχεται να υλοποιήσει τον «Κλεισθένη» που οδηγεί τον Δήμο Ηρακλείου, στο να εκχωρεί αρμοδιότητες και να δουλεύει κυριολεκτικά για εργολάβους και ΣΔΙΤ. Όλα αυτά τα εισπράττουν οι δημότες με τα σοβαρά προβλήματα στην σχολική στέγη, στην καθαριότητα, στην δημοτική φορολογία.

Τα καλέσματα τόσο της παράταξης του Δημάρχου όσο και των υπολοίπων παρατάξεων για την ανάγκη ευρύτερων συνεργασιών «που θα υπηρετούν το καλό της πόλης» και ανεξάρτητα από τις επιμέρους σκοπιμότητες που αυτά υπηρετούν, είναι η απόδειξη ότι όλοι τους έχουν κοινή θέση και σύμπλευση να συνεχίσουν σε αυτόν τον ίδιο δρόμο. Η κριτική που γίνεται τις τελευταίες μέρες από παρατάξεις της αντιπολίτευσης για «δημοτική αρχή μειοψηφίας», είναι αποκλειστικά για τους όρους που θέλει η κάθε πλευρά να επιβάλει σε μια ενδεχόμενη συνεργασία και όχι για την ουσία.

Επομένως οποιαδήποτε συνεργασία, με την συμμετοχή λιγότερων ή περισσότερων παρατάξεων, είτε αυτή που ανακοίνωσε ο Δήμαρχος με τις παρατάξεις των Σισαμάκη, Κουκιαδάκη, Βασιλάκη, είτε μια ευρύτερη που είναι πιθανό να προκύψει στο μέλλον, καμία σχέση δεν έχει με την αντιμετώπιση των πραγματικών καθημερινών αναγκών του Ηρακλειώτη. Είναι και θα παραμείνει μια συμμαχία των πολιτικών δυνάμεων που συμφωνούν να υπηρετούν το σημερινό θεσμικό πλαίσιο, το σημερινό κράτος, την αντίληψη ότι ο δημότης πρέπει να πληρώνει για ότι του παρέχεται.

Όποιος λοιπόν κι αν είναι αντιδήμαρχος, όσο καλή πρόθεση και αν έχει, αντιμετωπίζει ένα αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που και η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση διατηρούν. Στα πλαίσια αυτά, δεν αρκεί μόνο επισήμανση. Χρειάζεται να ανέβει η διεκδίκηση να ανέβει η αγωνιστική πίεση. Έχει όμως ο Ηρακλειώτης πείρα από την δημοτική αρχή και τους συνεργάτες της, τόσο τους σημερινούς όσο και τους επίδοξους. Όλοι τους αποδέχονται να υλοποιούν και να υπερασπίζονται ένα θεσμικό πλαίσιο εχθρικό για το λαό.

Επιβεβαιώνεται και από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων πως η Λαϊκή Συσπείρωση αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση, γιατί θα αποτελέσει την μοναδική δύναμη έκφρασης της λαϊκής αντιπολίτευσης μέσα σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο που άπαντες θα «ψάχνονται» για μια θέση στην δημοτική αρχή.