Λύθηκε το μυστήριο της «γοργόνας των Φίτζι»
Μία φρικιαστική μούμια, γνωστή ως «γοργόνα των Φίτζι» έγινε πρόσφατα αντικείμενο εξονυχιστικής ανάλυσης από επιστήμονες, προκειμένου να εξακριβωθεί η προέλευσή της αλλά και η δομή της.
Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του βόρειου Κεντάκι των ΗΠΑ επιδίωξαν να αποκαλυφθούν τα μυστικά της απόκοσμης μούμιας, εξερευνώντας τον…εσωτερικό της «κόσμο» με αξονικές τομογραφίες και ακτινογραφίες.
«Φαίνεται να είναι ένα συνονθύλευμα τουλάχιστον τριών διαφορετικών ειδών» δήλωσε στην Daily Mail ο Τζόσεφ Κρας, ραδιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκι.
Η ιστορία της γοργόνας του Ειρηνικού
Στην πραγματικότητα, η «γοργόνα των Φίτζι» δεν είναι ένα μοναδικό αντικείμενο, αλλά ένας όρος – «ομπρέλα» που περιγράφει μία κατηγορία αντικειμένων παραστατικής τέχνης, που αποτυπώνουν τέτοιου είδους «χιμαιρικές» γοργόνες.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστό πως τα κατασκευάσματα αυτά δεν είναι θρύλοι της κρυπτο-ζωολογίας, αλλά μακάβρια έργα τέχνης ιδιαίτερα δημοφιλή σε νησιωτικούς πολιτισμούς του δυτικού – νοτιοδυτικού Ειρηνικού, όπως η Ιαπωνία, η Ινδονησία και η Γαλλική Πολυνησία.
Συνήθως αποτελούνται από τον κορμό και το κεφάλι πιθηκοειδών, ραμμένα στη μέση με την ουρά κάποιου ψαριού ή άλλου θαλάσσιου πλάσματος, προτού μουμιοποιηθούν.
Οι γοργόνες αυτές έγιναν πρώτη φορά διάσημες στη Δύση από τον Αμερικανό πολιτικό, επιχειρηματία και χομπίστα συνωμοσιολόγο Π.Τ. Μπάρνουμ. O Μπάρνουμ έκανε θόρυβο όταν εξέθεσε στο διάσημο «μουσείο» του στη Νέα Υόρκη. Οι φήμες ήθελαν το δείγμα να «πιάστηκε» στα ανοιχτά των νησιών Φίτζι, απ' όπου κατέληξε στα χέρια Ιαπώνων ναυτικών.
Έκτοτε πολλές τέτοιες διακοσμητικές μούμιες έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε μουσεία και συλλογές της Δύσης, ενώ καλλιτέχνες έχουν αποπειραθεί να κάνουν «ντόρο» φιλοτεχνώντας παρόμοια πλάσματα και τοποθετώντας τα σε τυχαία μέρη.
Η γοργόνα του Κεντάκι
Η γοργόνα του παρόντος άρθρου έχει ανάλογες καταβολές. Σύμφωνα με πηγές, δωρίστηκε το 1906 στην Ιστορική Ένωση της Κομητείας Κλαρκ στο Οχάιο από έναν ακόμα Αμερικανό θαλασσόλυκο, που την αγόρασε από την Ιαπωνία.
Η μορφή της γοργόνας είναι υλικό για εφιάλτες. Από τη μέση και πάνω, το αφυδατωμένο δέρμα έχει πάρει ένα σκονισμένο μαύρο χρώμα. Το κεφάλι, διακοσμημένο με τεχνητά άσπρα μαλλιά, φέρει μία μόνιμη γκριμάτσα αγωνίας και τρόμου, ενώ από τη μέση και κάτω τα λέπια και η ουρά του ψαριού έχουν πάρει ένα καφέ – γκρίζο χρώμα, κάνοντας το δείγμα να μοιάζει με δαιμόνιο της Ιαπωνικής μυθολογίας.
Η μούμια μάλιστα φαίνεται να είναι ένας συνδυασμός πρωτεύοντος, ερπετού και θαλασσινού, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
«Έχουμε το κεφάλι και τον κορμό ενός πιθήκου, τα χέρια μοιάζουν να ανήκουν σε κάποιο είδος αμφιβίου ή ερπετού, και έχει ουρά ψαριού» περιγράφει ο Τζόσεφ Κρες.
Η Νάταλι Φριτς, μέλος του Ιστορικού Συλλόγου του Κλαρκ, δήλωσε πως η γοργόνα την «κατατρόμαζε» όταν ήταν μικρή και επισκεπτόταν το έκθεμα, ενώ πρόσθεσε πως ενδέχεται να υπάρχει ακόμα και από το 1870.
Τα δεδομένα από τις τομογραφίες και τις ακτινογραφίες αναμένεται να σταλούν από τους ραδιολόγους σε ειδικούς ζωολόγους του Ζωολογικού Κήπου του Σινσινάτι, αλλά και του ενυδρείου του Νιούπορτ, προκειμένου να εξακριβωθούν τα είδη που συναποτελούν το «τερατούρημα» αλλά και κατά πόσο αποτελείται μόνο από ζωικά μέλη.
πηγή: www.reader.gr
