Μηνυτήρια αναφορά κατέθεσε το μεσημέρι της Τρίτης 30 Σεπτεμβρίου ο νομικός σύμβουλος των κτηνοτρόφων Ηρακλείου και Λασιθίου, κατά των εταιριών – Κοινοπραξίας που ανέλαβε το κτηματολόγιο Λασιθίου και κατά παντός υπευθύνου από κοινού.
Της Χρυσούλας Καλλιγιαννάκη
Στο μεταξύ το ΚΚΕ φέρνει στη Βουλή το θέμα που ανέδειξε με εκτενές δημοσίευμα της η έντυπη Φωνή του Μαλεβιζίου και η fonimaleviziou.gr, καταγράφοντας τα παράδοξα που συμβαίνουν στο Λασίθι, με αντίκτυπο και στους κτηνοτρόφους του Ηρακλείου που διαθέτουν βοσκοτοπικές εκτάσεις, όπου χιλιάδες αγροτεμάχια εντός της επικράτειας του Δήμου Σητείας εμφανίζονται ως δασικές εκτάσεις και ιδιοκτησία του δημοσίου. Τις αποκαλύψεις έκανε ο γνωστός δικηγόρος Αλέξανδρος Μαυροκουκουλάκης, που εκπροσωπεί τους κτηνοτροφικούς συλλόγους «Αίγαγρος» από την Κριτσά και «Συνεργασία Κτηνοτρόφων Νομού Ηρακλείου».
Στην ερώτηση που καταθέτουν προς τους υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Περιβάλλοντος & Ενέργειας, ο βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης καθώς και οι Διαμάντω Μανωλάκου και Μαρία Κομνηνάκα, αναφέρουν ότι πάνω από 11.500 αγροτεμάχια που βρίσκονται στην επικράτεια του Δήμου Σητείας, με μία απλή αναζήτηση στο κτηματολόγιο, εμφανίζονται στην ιδιοκτησία του κράτους, κάτι που δικαιολογημένα έχει εξοργίσει τους ιδιοκτήτες αυτών των αγροτεμαχίων. Ζητούν να διορθωθεί άμεσα το πρόβλημα αλλά και εξηγήσεις γιατί αυτό προκλήθηκε.
Η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε μετά την αποκάλυψη του «φιάσκου» με τους δασικούς χάρτες που στην κυριολεξία «κατάπιαν» τους βοσκοτόπους , με την επίκληση των Βασιλικών Διαταγμάτων του 1836 πριν την ένωση της Κρήτης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποδώσουν στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου όλες τις εκτάσεις, που κατά το κοινώς λεγόμενο ονομάζονταν δασικές ή και βοσκοτόπια.
Στην μηνυτήρια αναφορά ο νομικός σύμβουλος ζητά την διερεύνηση τέλεσης ή μη αξιόποινων πράξεων και την ποινική δίωξη των υπαιτίων για την απόδοση ευθυνών. Όπως αναφέρει στα τέλη Αυγούστου με έκπληξη διαπίστωσαν πως επιλέχθηκε να αποδοθεί το 1/3 των εκτάσεων του νομού Λασιθίου στην Αποκεντρωμένη Πελοποννήσου. Επικαλούμενη δύο Βασιλικά Διατάγματα η ανάδοχος κοινοπραξία του κτηματολογίου αποφάσισε κατά παράβαση του νόμου να αποδώσει τις εκτάσεις σε ένα φορέα εκτός Κρήτης που κατά την επίμαχή περίοδο έκδοσης των εν λόγω διαταγμάτων αποτελούσε τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας . Και αυτό γιατί η Κρήτη τότε ανήκε στις λεγόμενες «Νέες Χώρες» και μέχρι το 1913 που ενώθηκε με την Ελλάδα διοικητικά δεν δεσμευόταν από τα διατάγματα ή την εν γένει νομοθεσία του Βασιλείου της Ελλάδος ή της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μάλιστα όπως επισημαίνει στην μηνυτήρια αναφορά ο κ. Μαυροκουκουλάκης η Κρήτη είχε δικό της κανονιστικό πλαίσιο το οποίο μέχρι περίπου τα τέλη του 1915 εφαρμόζονταν σε όλο το νησί. Επικαλείται επίσης τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου 572/2001 και 1080/1994. Σύμφωνα με την πρώτη στην Κρήτη, το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου δεν ισχύει αυτοδικαίως καθώς και πως δεν είναι δυνατή η απόδειξη της κυριότητας από ιδιώτες μέσω χρησικτησίας , ακόμη και σε περιοχές που θεωρούνται δημόσιες.
Επιπλέον ο νομικός σύμβουλος επικαλείται την απόφαση του ΑΠ που επαναβεβαιώνει ότι στην Κρήτη το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου είναι μαχητό και η κυριότητα μπορεί να αποδειχθεί από ιδιώτες μέσω της χρησικτησίας, ακόμη και σε περιοχές που θεωρούνται δημόσιες.
Ο κ. Μαυροκουκουλάκης τονίζει πως για την Κρήτη δεν αρκεί θετική δήλωση του δημοσίου, ότι δηλαδή μια έκταση ανήκει σε αυτό, αλλά απαιτείται η ύπαρξη τίτλων ιδιοκτησίας που να θεμελιώνουν το δικαίωμα κυριότητας του δημοσίου. Επικαλούμενος τη νομοθεσία υπογραμμίζει πως το δημόσιο δεν μπορεί να προβάλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση , δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις αν δεν διαθέτει στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του και μάλιστα όταν οι διοικούντες την έκταση διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας των ιδίων ή δικαιοπαρόχων τους που έχουν συνταχθεί μέχρι την 1.7.2001( ακόμα και αν η μετεγγραφή τους στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο συντελέστηκε σε μεταγενέστερο χρόνο).
Όπως αναφέρει ο δικηγόρος πληθώρα πραγματικών ιδιοκτητών απώλεσαν το δικαίωμα κυριότητας τους επί των ακινήτων τους καθώς αν και προσκόμισαν τίτλους ιδιοκτησίας η ανάδοχος κοινοπραξία εγκατέστησε το Ελληνικό Δημόσιο ως ιδιοκτήτη των εν λόγω εκτάσεων επικαλούμενη παρανόμως βασιλικά διατάγματα χωρίς έννομη συνέπεια για την Κρήτη.
Ο κ. Μαυροκουκουλάκης τονίζει πως εγείρονται σοβαρά ζητήματα για την ανάδοχο κοινοπραξία και τον επιβλέποντα μηχανικό κάνοντας λόγο για καταφανής παράβαση της Ελληνικής Νομοθεσίας, με σοβαρές ενδείξεις για παράβαση καθήκοντος (αρμοδίων υπαλλήλων η εντεταλμένων του φορέα ) που δεν νοείτε να μην έχει πέσει στην αντίληψη τους συντελώντας «νομιμοποίηση του παράνομου. Επιπλέον προσθέτει πως η ανάδοχος σκοπίμως και παρανόμως εγκατέστησε το Ελληνικό Δημόσιο ως ιδιοκτήτη των εκτάσεων αυτών. Συνέπεια όλων είναι οι περιουσίες των μελών των δύο κτηνοτροφικών συλλόγων να αποδίδονται τελικά παρανόμως σε φορείς που δεν κατέχουν τίτλους κυριότητας και πολύ περισσότερο δεν αποτελούν φορείς του νησιού της Κρήτης με την επίκληση βασιλικών διαταγμάτων του 1836 .
Η ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΖΙΟΥ
