Κοινωνία ώρα " Υπό το μηδέν"

 "Σκότωσε τα παιδιά της με κεταμίνη", " Με αλυσοπρίονο έκοψε το λαιμό του γαμπρού του", "Βίασε την εντεκάχρονη κόρη του", "Δωδεκάχρονη έμεινε έγκυος από τον δεκαπεντάχρονο αδερφό της", "Βίασαν και έκλεψαν ογδοντάχρονη", "Κι άλλο τροχαίο με τέσσερις νεκρούς", Αυτοκτόνησε εβδομηντάχρονος καρκινοπαθής διότι δεν άντεχε τους πόνους από την έλλειψη φαρμάκου αξίας 11 ευρώ".

ΘΕΕ ΜΟΥ!!! ΘΕΕ ΜΟΥ!!! ΘΕΕ ΜΟΥ!!!

   Αν τα παραπάνω ήταν σενάριο θα ήταν πολύ ακριβό να γυριστεί ταινία!! Δυστυχώς όμως μας έχουν πνίξει όλους μας οι κραυγές της αλήθειας.

Σε όλα τα παραπάνω και αμέτρητα αλλά πάντα αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι, προς εκτόνωση της γενικότερης κατακραυγής για τα χρυσά διαβατήρια.

" Η σάπια κοινωνία εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε " όπως έγραψε και ο ποιητής Κώστας Τριπολίτης.

   Μέρα με τη μέρα γονατίζει μια ολόκληρη υφήλιος πάνω μας για να μας συνθλίψει….

Σαν κοινωνία λοιδορηθήκαμε , ταπεινωθήκαμε, διαπομπευθήκαμε , εξευτελιστήκαμε, υβριστήκαμε αλλά δεν καταδιωχθήκαμε. Το όνομα αυτής της κοινωνίας συνώνυμο της διαφθοράς, της ανεντιμότητας, της ελαφρότητας.

   Γέμισε η ψυχή μας μώλωπες…Το κορμί μας ένα σακί που σιγά-σιγά στάζει αίμα, ιδρώτα και δάκρυα…. Κάθε ημέρα δεχόμαστε ανελέητα ραπίσματα ενός ανελέητου λαϊκισμού, από τα κάθε λογής αλαλάζοντα κύμβαλα που χρησιμοποιούνται ως πάλκο το πτώμα της ίδιας της κοινωνίας, πυορροούσαν και πουλούσαν ηθική.

Έπιναν και πίνουν διψασμένα τα δάκρυα της για να ξεπλύνουν άλλοι τις αμαρτίες τους.

   Με μεγάλη λύπη παρατήρησα πως ο θρήνος και ο θάνατος στο Ισραήλ, στη Λωρίδα της Γάζας, στην Ουκρανία και όπου αλλού υπάρχει "Πυρ το Εξώτερων" , στη χώρα μας έγινε Πεδίο Δόξης Λαμπρόν,  για να ξεράσουν κάποιοι αηδιαστικά σχόλια, που ως πουλιά  τσιμπολογούν από εδώ και από εκεί διάφορα, για να κερδίσουν καμιά ψήφο παραπάνω.

   Κρίμα, γι' αυτήν  την κοινωνία, πολύ κρίμα, που ορισμένοι με τρόπο αηδή, τρέφονται από το αίμα και τον θάνατο, για να δηλώσουν την απέχθεια τους σε αυτό. Καταφέρνοντας όπως να ξερνούν όξος και χολή.

Λίγη περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα ποτέ δεν έβλαψε κανένα και λίγο περισσότερο μυαλό, επίσης  δεν έκανε ποτέ κακό .Φτάνει να είμαστε επιλεκτικά ευαίσθητοι, φτάνει να είμαστε με εκείνον τον άλλο που τον έχουμε χρίσει εμείς σωστό, φτάνει να είμαστε με το σύνθημα "Ας πάμε επιτέλους με τον άνθρωπο" γιατί όπως προχωράμε μα βλέπω να πηγαίνουμε προς τον διάβολο.

   Ας προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε διεξόδους, πριν το καζάνι που σιγοβράζει, σκάσει και οδηγηθούμε σε ακραίες καταστάσεις. Κανένας μας δεν επιθυμεί την κοινωνική περιθωριοποίηση .

                                                               Μπιζανάκης Ιωάννης